De voorbereiding

Bestemming: Florida natuurlijk. Een paar dagen aan de Golf van Mexico in St. Pete Beach en ruim twee weken centraal Florida rond Orlando / Kissimmee.

Vliegtickets:
Via British Airways geboekt, uitgevoerd door American Airlines vliegen we van Brussel via New York JFK naar Miami International Airport.

Auto:
Wederom een Midsize SUV van Alamo. All-inclusive. 

Accommodaties:
Miami: Hyatt Regency Coral Gables (1 nacht)
St. Pete Beach: Loew's Don Cesar Hotel (3 nachten)
Kissimmee: Villa @ Indian Pointe community

In Kissimmee, vlak onder Orlando, huren we weer een villa met vier slaapkamers, drie badkamers en (verwarmd!) privézwembad. Deze keer in de wijk (community) Indian Pointe. Vanuit daar zijn via de snelle Poinciana Boulevard de winkels en leuke dingen van Kissimmee, Orlando en omgeving heel gemakkelijk te bereiken. Een mooi huis voor een zeer acceptabele prijs.

Tickets voor attractieparken:
Van een paar jaar geleden hebben we voor de Walt Disney World parken nog zogenaamde Magic Your Way Base Tickets met WaterparkFun & more optie. Er zit nog maar op één kaartje tegoed op voor één dag een bezoek aan één van de vier Disney-parken, en op alle kaartjes nog één dag voor de waterparken. En vorig jaar heb ik ook nog nieuwe tickets gekocht waarmee we weer even vooruit kunnen (7 dagen Base Ticket met no expiration optie).
En de "special" van dit jaar: we gaan de Universal Studios Resort Orlando-parken doen! Onbeperkt toegang tot beide parken, en dat 14 dagen lang. Niet dat we twee weken elke dag daar heen gaan, maar het kán!

Michael

Zondag 15 juli 2012

We zijn er!

	Plaats / Route	Gouda - Brussel - New York - Miami
	Activiteiten	Vlucht Brussel - JFK - Miami, huurauto ophalen, naar Hyatt Regency Coral Gables.

De koffers staan al op ons te wachten naast de lopende band. Dat is fijn. Geen karretje, dus maar even sjouwen door Aggriculture ("just some chocolat and cookies, sir") naar de volgende lopende band waar de koffers weer ingeleverd worden. Op naar de volgende vlucht!

Helaas staat er ook bij de veiligheidscontrole een flinke rij. De rechter rij leidt ons zeer langzaam naar de scanners. Ach, we hebben nog tijd. En er is een mooie muurschildering die Steven en ik nu goed kunnen bekijken. Er staan heel veel gebouwen uit allerlei landen en plaatsen op. Helaas kunnen we niets uit Nederland ontdekken. Chantal ziet vooral de rij die niet snel genoeg korter wordt.

De rij komt ineens in beweging en dan komen we snel door de controle. Chantal en Steven gaan nog even wat maagvulling halen, ik zorg voor wat te drinken (jummie: frozen lemonade!) en het is alweer tijd om naar de gate te gaan. De vlucht wordt ook al omgeroepen en bij de gate kunnen we meteen doorlopen. Weer een helemaal volle vlucht en ik neem plaats naast een "grote" dame die nogal over de begrenzingen van haar stoel heen komt. Jammer dan. Vrouw en zoon hebben in de rij achter me hun plekje gevonden.

Miami: Warm en vochtig
De vlucht naar Miami duurt maar 2,5 uur. We kunnen echter pas na een uur vertrekken vanwege dreigend weer vlakbij het vliegveld en staan een uur op de baan voor het sein opstijgen wordt gegeven. OK, ogen dicht en de tijd gaat wel voorbij. Voor Chantal ligt dat iets anders. Die heeft het wachten helemaal gehad vandaag, is ontzettend moe en wil het liefst uit het vliegtuig. Dat kan helaas niet. En dan is 2,5 uur vliegen nog heel erg lang ...

In Miami is het wachten nog niet voorbij. De koffers duren even en als de laatste arriveert zijn we alweer een flinke tijd verder. De trip naar het autoverhuur gebouw is vernieuwd en gaat nu met een trammetje, Miami Mover. Wel eerst een flink stuk lopen. Dan even op de tram wachten. Bij het wachten op de koffers had ik al gezien dat het flink was gaan regenen. Maar als we in de tram zitten zien we pas echt hoe hard het gaat. DAMN! Welcome to Miami! Vorig jaar ook al zo'n vreselijk nat welkom.

Ook bij Alamo wordt Chantal's geduld weer op de proef gesteld. Een kleine rij, die niet echt snel doorloopt. Zoals gebruikelijk bij Alamo. Eenmaal aan de beurt gaat het snel. Geen verkooppraatjes en zo, gewoon contract en klaar. Met alle spullen naar de garage, een verdieping lager. Helaas staan er alleen Jeep's bij de midsize SUV's. Die willen we niet. Ze hebben echt zo weinig achterbak. Even vragen, en er komt na 10 minuten wachten (...) een mooie witte Ford Escape aanrijden. Voor ons! Goedgekeurd! Spullen erin en op weg.

Tomtom leidt ons door de Floridiaanse moesson naar het hotel. De straten staan blank en het water spuit soms een meter hoog op als we er doorheen rijden. we gaan naar het Hyatt Regency Coral Gables, vlakbij het vliegveld. Een mooi hotel, denk ik. Door de regen zie ik weinig van de buitenkant. De Ford leveren we in bij de valet parking en de bagage wordt verzorgd. Die luxe gunnen we ons na deze lange reis. En aan de balie krijgen we - vanwege onze "anniversary" - een gratis upgrade naar een junior suite. Thanks Annie! We hebben helemaal niets te vieren, maar in een email naar het hotel heb ik geloof ik iets geschreven over 25 jaar getrouwd of zo .... Hahaha! Amerikanen zijn daar gevoelig voor en het leugentje levert deze keer een mooie grote kamer op.

Kamer in, bed in, roomservice besteld, eten, slapen om elf uur. Moe en voldaan na een lange dag.

Maandag 16 juli

Aligators en dolfijnen

	Plaats / Route	Tamiami Trail: Miami - Everglades - Naples - St. Pete Beach
	Activiteiten	airboatride, strand Napels, hotel: Loews Don Cesar Hotel

Het kingsize bed slaapt heerlijk in het Hyatt regency Coral Gables, maar het is wel een hobbelig nachtje. Eerst is Steven volledig de weg kwijt in het donker en doe ik een lampje aan. Uiteindelijk blijkt dat hij niet wakker is geweest. Dan blijkt dat Steven toch te moe was en de pizza teveel. Maar we hebben een heel net jongetje en hij hangt echt altijd op tijd boven de wc. Het is ondertussen 12.30 uur en Steven gaat weer slapen. Michael slaapt overal doorheen.

Als ik en Steven om 05.30 uur weer wakker zijn, gaat Michael nog even zijn ogen dicht doen. Hij was na 3 uur slapen weer klaarwakker. Wat tijdverchil niet allemaal met je doet.

We doen lekker rustig aan vanmorgen. Michael slaapt nog wat, Steven kijkt tv en ik organiseer de spullen in de koffers. Ik pak altijd kruislings in voor het geval we een koffer kwijt raken. Maar dat is niet handig als je 4 dagen vanuit de koffers moet leven. Dus gaat nu alles  bij elkaar.

Om 10.00 uur zijn we klaar en checken we uit om wat boodschappen te gaan doen bij de Publix.  Even lekker ontbijten met harde broodjes. We kopen ook wat te drinken en gaan op weg naar de Everglades.

Dat lijkt iets moeilijker dan dat we ingeschat hebben. De tomtom is wat ouder en we lopen regelmatig van de weg af, maar toch kan hij het wel goed want we ineens zijn we dan toch op de Tamiami Trail (US 41). Jammer dat ze hier overal aan de weg bezig zijn.

We willen vandaag nog een airboatride doen en komen ineens uit bij het Everglades Safaripark. Eigenlijk willen we nog wat verder rijden, maar iets trekt ons naar binnen. We kopen kaartjes voor de airboat, de gatorshow, het gatorpark en de trail voor $23,- per stuk. Steven degradeert vandaag naar 11 jaar en betaalt maar $10,-. Bij de ingang van de airboats ligt een redelijk grote alligator ons aan te kijken. Indrukwekkend!

We gaan met een grote airboat de Everglades op. Het is warm en de zwarte banken van de boot zijn echt loeiheet. Iedereen probeert te gaan zitten, maar verbrande billen zijn niet lekker en de meeste mensen gaan op hun schoenen zitten. Wat een uitkomst!

Midden op het moeras liggen we stil en zoeken we zelf naar dieren. Dat is leuk en Steven is helemaal trots dat hij een gator en een slang spot. Ook ik zie een baby alligatortje. Verder komen we nog een schildpad met een zacht schild tegen.

Het is gaan druppelen en het gaat steeds harder. Tja, de regencapejes zitten natuurlijk nog in de koffer. Maar we kunnen wel wat hebben en nu koelt het ook een beetje af. Lekker! Dan maar wat nat worden. Maar de bui is plaatselijk en we varen er weer onderuit.

Van de airboat gaan we door naar de aligatorshow en ondanks dat hij niet heel lang is, is het zeker een aanrader. Jeff, de trainer van de aligators, gaat tussen 3 krokodillen zitten met voer en het lijken net hondjes te worden die komen bedelen en luisteren naar hun naam. Jeff is echt heel grappig en we hebben reuze veel lol om zijn woordspelingen. Wow, zo'n show is weer eens wat anders dan de andere shows en het einde is helemaal leuk.

Voor 3 dollar (die komt ten goede aan de verzorging van de dieren) mag je een baby gator vasthouden en geen afgeplakte bek. Gewoon zo vasthouden. En dat laat Michael zich echt geen twee keer zeggen en triomfantelijk staat hij daar met de gator in zijn handen. Stoer he!

We lopen door het gatorpark waar veel verschillende soorten gators zijn en Steven en ik doen de trail nog even door het moeras. Steven vindt het tricky, want wat voor dieren kunnen er zomaar uit de bosjes komen. Aan het einde moeten we toch toegeven dat het er helemaal geen zijn en Michael zit op ons te wachten. We sluiten de ochtend af met een ijsje. En het is maar goed dat we niet verder zijn gereden, want het weer wordt nu zo slecht dat alle rides gecancelled zijn. Wij hebben genoten!!

We vervolgen onze weg door de Everglades naar Napels. Het is best wel een eindje rijden want om 15.30 uur staan we pas op het strand van Napels. De oostkant van Flordia is beslist mooier dan de westkant (bv Miami). De stranden zijn hier zo wit en het zand is veel fijner. Napels heeft dan ook een schitterende omgeving (en heel veel golfbanen, Robert-Jan ;-)). Op het strand zien we ineens twee dolfijnen langskomen. Ze zwemmen een einde verder in zee richting pier en komen steeds boven. Wat een schitterend gezicht!

Dan komt er nog een lange rit naar St. Petes beach, waar we, na een hapje gegeten bij de Taco Bell, om 19.15 uur aankomen bij het Don Cesar hotel. Dit is een **** hotel waar wij altijd alleen langs zijn gereden en nooit binnen zijn geweest. Veel te duur! Maar Michael heeft nu de kamer voor 3 nachten gekregen via priceline voor $108,- per nacht en dat is echt heel goedkoop.

Het kost nog even moeite om de ingang te vinden, maar dan zijn we ingecheckt en we krijgen al weer een suite met Kingsize bed en slaapbank op de begane grond. Erg mooi, maar toch was de kamer van gisternacht mooier.

Nadat alle spullen op de kamer staan gaan Steven en Michael nog even de zwembaden inspecteren en de hottub. Vooral deze laatste schijnt zalig te zijn en ook de zee wordt nog even geprobeerd, maar de lol is er af als ze na 30 meter nog steeds niet verder onder water verdwenen zijn dan Michaels middel.

Het is ook op voor vandaag. Na twee lange dagen gaat er nu lekker geslapen worden!

We krijgen de foto's niet van mijn telefoon. Van die van Michael is geen probleem, maar die van mij...gaat goedkomen. maar hier alsnog een foto van de auto, want die hebben jullie nog moeten missen.

Dinsdag 17 juli 2012

Nu even wat rustiger aan!

	Plaats / Route	Don Cesar in St. Pete en Tropicanafield in St. Petersburg
	Activiteiten	zwemmen, wat shoppen en honkbal

Voor de liefhebbers nog wat foto's van het Don Cesar.

De nacht gaat wat beter. Hoewel ik pas om 00.00 uur (de andere twee slapen al even) in bed lig zijn we allemaal om 04.00 uur wakker door de heftige onweersbui die boven ons hoofd hangt. Het dondert lekker. We vallen lekker weer in slaap en vinden het om 06.30 uur wel weer tijd om op te staan. Zou het gewone ritme er al weer in zitten?

Die onweersbuien zijn hier redelijk standaard op dit moment. Gisteren hebben we op de rit hier naartoe ook aardig wat regen gezien, maar je rijdt erin en er weer uit. Het zijn wel van die heftige buien dat je even helemaal niets meer van de weg ziet door de grote hoeveelheid water die naar beneden komt.

Vandaag blijven we in eerste instantie in het hotel en gaan we in de middag wat scrapshoppen bij Whim-so-Doodle in St. Petersburg. Michael kan dan kaartjes halen voor het honkbal. Vanavond gaat Michael in z'n uppie een wedstrijd kijken en overmorgen gaan we met z'n drieen naar de middagwedstrijd.

Om 07.30 uur gaan Michael en Steven samen naar Publix om brood te halen voor het ontbijt. We houden het momenteel even op Chicago hard rolls. dat smeert gemakkelijk en is lekker. Als ze terug zijn ontbijten we gezellig.

Om 09.00 uur komt housekeeping vragen of wij vandaag gebruik willen maken van de housekeeping. Dat is netjes, zeg. We besluiten het vandaag lekker over te slaan en kunnen zo de hele dag gebruik maken van de kamer zonder lastig gevallen te worden. Ik moet er wel even voor tekenen.

Eigenlijk staat er zwemmen op het programma nu, maar Steven heeft niet zo'n zin en we wijzigen het programma. We doen nog lekker rustig aan en vertrekken om 10.00 uur naat St. Petersburg. De brug is afgezet en we nemen een detour via de volgende brug. We realiseren ons dat we Florida toch wel aardig kennen en meestal de weg weten zonder navigatie te gebruiken. Maar nu voelen we ons echt op vakantie, want deze weg is onbekend en we hebben eigenlijk geen idee waar we zijn en aan welke kant we St. Petersburg binnen gaan komen. Lang leve navigatie!

Michael zet Steven en mij af bij de scrapbookwinkel Whim-so-Doodle en gaat zelf door naar het honkbalstadion Tropicana Field om kaartjes te kopen voor vanavond en overmorgen.

Als we de winkel binnen komen zoeken we eerste een plekje voor Steven. En aangezien deze winkel elke keer een volledig nieuw interieur heeft als ik kom is het even zoeken. Er wordt dan ook meteen gevraagd wat we zoeken en een plekje vrij gemaakt op de bank waar een mevrouw bezig is met scrappen. Ook krijgt Steven een blikje frisdrank aangeboden. Wat een service!

Nu het jongetje zit kan ik rustig door de winkel heen. Eerst maar eens zien welke weg ik ga volgen, want dat is hier altijd een uitdaging. En ik moet mezelf bij het eerste rek meteen op mijn vingers tikken, pas op met kopen van papier, want dat is zwaar. Dat is namelijk het eerste dat ik in mijn mandje stop: leuke papiertjes.

Als ik halverwege ben komt Michael terug van Tropicanafield en hij heeft 4 kaartjes voor € 147,- gekocht. De Rays spelen tegen Cleveland Indians en zoawel wij samen als hij alleen zitten achter de dugout van de Rays. Vandaag zit Michael wat hoger in vak 206 (tweede gele vakje van midden naar rechts) en heeft uitzicht op de thuisplaat richting eerste honk en wij zitten donderdag in vak 122 (enerlaatste lichtblauwe vakje van midden naar rechts) en wij hebben uitzicht op het eerste honk. Michael is heel tevreden met zijn vangst.

Michael gaat lekker shoppen bij Publix en ik ga verder als ik aangesproken wordt door iemand uit Wijchen. Ik denk dat ze mij heeft horen praten met Steven. Ze zijn op doorreis en we maken een praatje voor we beiden verder gaan. Uiteindelijk heb ik nog best wel wat papier gekocht, maar ook leuke letter stickers en stempels.

Als Steven en ik weer buiten lopen om 12.00 uur ruiken we zulke lekkere geuren dat we besluiten om bij Panera Bread te gaan lunchen. Gelukkig vindt Michael dit ook een super idee en we gaan naar 4th Street North.

Zowel Michael als ik nemen een salade (salade met aardbeien en bosbessen en salade met advocado). Ik neem er een tomatensoepje bij en Steven neemt een hot panini steak & cheddar. het ziet er echt super uit en het smaakt nog beter. We genieten. Dit is pas lunchen, hier hebben ze echt knapperig brood, niet dat zompige Amerikaanse brood.

Rond 13.30 uur gaan we helemaal voldaan (met nog een halve panini en een refill lemonade en refill Dr Pepper) naar het hotel, zodat Michael nog even zijn rust kan nemen voordat hij naar het honkbal gaat. Gelukkig is de gewone brug van deze kant wel open en kunnen we de oude vertrouwde weg rijden.

Om 17.00 uur gaat Michael naar Tropicana Field. De wedstijd begint om 19.00 uur, maar nu kan hij nog kijken naar het inslaan en wat rondlopen en wat eten. Steven en ik gaan het hotel verkennen en er is veel. We betalen standaard een fee van $23,-. Daar zitten een aantal dingen die we niet apart hoeven te betalen: parkeren, WIFI (traag) internet, maar ook fitness (en gebruik van de spa). Dit komen we nu allemaal tegen. We starten op de begane grond en de ramen van het dure restaurant "The Maritana Grille" zijn aquaria waar tropische vissen inzitten. Er kijkt een murene ons aan door het glas en Steven staat helemaal gebiologeerd voor het raam. Door "the lobby bar" gaan we naar beneden, waar zeker 8 winkels zijn met talloze artikelen. Je kan hier het meeste wel krijgen en we vinden ook de ijswinkel "Uncle Andy's Ice Cream Parlor". Dan lopen we langs de fitnessruimten en er zijn nog aardig wat mensen aan het fitnessen. Dit hotel is duidelijk meer ingesteld op volwassen en wat minder op kinderen. Dit in tegenstelling tot het hotel waar we vorig jaar waren: Tradewinds Island Grand Resort. Maar gelukkig is dat voor Steven geen probleem en merken wij dat het een tiener aan het worden is. Dit hotel is prima, ondanks de luxe kan je hier wel gewoon in je short door de gang lopen.

Na de verkenning gaan we samen eten bij de bar van het zwembad "The beachcomber Bar & Grill" en nemen beiden een Grilled Ahi Tuna sandwich en een frisdrank. De tonijn is echt heerlijk en we genieten van het eten en de live muziek.

Na het eten vullen we de net gekochte koelbox met ijs zodat onze spulletjes ook lekker koel blijven. De hotelkamer heeft wel een keuken, maar geen ijskast. Van de minibar hebben we de sleutel niet meegenomen. We hebben die spulletjes niet nodig, dan zijn we straks een vermogen kwijt. Het flesje water op de kamer kost al $7,-. Dat doen we dus niet. Bij de Publix heb je daar echt veel meer voor.

Rond 19.30 vindt Steven het wel tijd om te gaan zwemmen en gaan we eens kijken hoe bevolkt het zwembad nog is. Heerlijk als er nog maar een paar mensen zijn. Het water is lekker warm, maar de lucht erboven is nu koud als je in het water zit. De donkere wolken die we aan zien komen voorspellen ook niet veel goeds. Het gaat echt zo regenen en Steven wordt er wat zenuwachtig van. Onderweg naar de zee draaien we dan ook maar weer om door die onheilspellende wolken. Gelukkig is er wel nog tijd voor een rondje bubbelbad en dat is lekker warm!!!! 40 graden schat ik. Oohh, hier wil ik echt niet meer uit. Maar na 10 minuten vindt Steven het toch wel klaar en wil voor de regen binnen zijn. We drogen ons af en leveren de heerlijk zachte pooltowels weer in.

Ondertussen kunnen we via facebook het honkbal volgen waar Michael zo van geniet en hier stort het water om 20.30 uur naar beneden. Wat een mazzel dat Tropicanafield overdekt is. Michael komt rond 23.00 uur thuis en heeft het erg naar zijn zin gehad bij de wedstrijd. Hij is wel doorweekt, want het is nog steeds niet gestopt met hard regenen en er is natuurlijk alleen plek helemaal achteraan op het parkeerterrein.

Woensdag 18 juli 2012

Wat een ervaring!!

	Plaats / Route	St. Pete - Tampa - St.Pete
	Activiteiten	Segway rijden in Tampa

Dank jullie wel voor alle leuke en lieve reacties. Ze worden hier zeer gewaardeerd! Het is altijd leuk om de dag te starten met het lezen van alle reacties.

Vanochtend wordt ik om 05.00 uur wakker van Steven die naar de wc gaat en duik ik maar achter de laptop. Steven gaat weer lekker verder slapen en Michael is er om 06.00 uur uit. Vandaag hebben we een wat vroegere start, want om 10.30 uur begint onze segwaytour in Tampa. Het weer buiten is er nog niet beter op geworden en de regent klettert tegen de ruiten. We wachten af wat voor weer het in Tampa zal zijn. Voor de zekerheid neem ik ook maar de onderwatercamera mee, haha.

Het is ongeveer 40 minuten rijden naar Tampa, maar als we om 09.30 uur de route checken blijkt er file te staan en is de kans dat we het niet halen binnen het uur aanwezig. We gaan het toch proberen. En inderdaad, op de brug over het water is het langzaam rijdend verkeer, maar het rijdt en dat geeft moed. Het is wel even spannend wat de Tomtom aangeeft. De weg bij Tampa is een paar jaar geleden vervangen en we rijden regelmatig van de weg af op het scherm. Hij wil links en toch weer rechts of toch links. We besluiten toch maar te kijken of hij ge-update kan worden (Marion, ik denk dat we Paul toch heel hard nodig gaan hebben :-)). Maar hij heeft afslag 44 aangegeven en daar gokken we maar op. We hebben nog de keuze west of oost, maar west komt eerst en dat blijkt uiteindelijk een goede gok en we zijn weer in beeld.

Dan is de locatie Down Town zo gevonden en we parkeren in een inmense parkeergarage, waar op dit moment echt nog niemand staat. Dus we hebben heerlijk een plekje naast de uitgang. Nu nog zoeken waar we moeten zijn, want de nummering van gebouwen, hier in Amerika, wil nog wel eens verrassend zijn. We lopen langs 101.....108....en we moeten op 615 zijn, maar bij Hooters houdt de nummering op en dat was 110. Als we de bocht omlopen naar het midden van een pleintje zien we een iemand met een segway staan. Gevonden!! Tom van "Magic Carpet Glide Segway Tours" stelt zich voor en we gaan even oefenen. We zijn met een groepje van vijf.

In het begin is het onwennig en moet je je balans zoeken. Je stuurt de segway met je lichaam en je voeten. Als voorover leunt ga je naar voren en achterover leunen is remmen of naar achteren. Naar opzij leunen is draaien. Als je het eenmaal te pakken hebt lijkt het alsof je het al jaren doet.

Het is geweldig om te zien hoe Steven het doet. Hij brengt zijn jarenlange WII ervaring met Mario cart in praktijk en rijdt zo weg. Wij zijn duidelijk van een oudere generatie zonde WII. En.....het is geweldig!!! Als je de mogelijkheid hebt: DOEN!! Wat een ervaring!! Alleen jammer van de hempjes.

De eerste stoepjes rijden we wat onwennig achter elkaar aan. Alleen de man van het andere stel zoeft weg en doet niets anders dan zigzaggen en rondjes draaien. Maar het groepje is duidelijk aan het aftasten en als we dan een paar minuten onderweg zijn gaat het ineens soepeltjes en glijden we achter elkaar over de stoepen. Zo'n sliertjes mensen op een segway trekt de aandacht. leuk!!

Bij een pleintje en een grasveld mogen we "los" en proberen we wat de maximum snelheid is. Michael en Steven doen een wedstrijdje. Ik heb niet zo'n hoog wedstrijd gehalte, maar het maximum uit het apparaat halen is wel erg leuk. De vrouw van het stelletje is wat overmoedig en probeert het natte gras. Daar slipt ze en ze glibbert zo de modder in en is echt heel nat. Tja, dat is het risico.

Ook Steven probeert het gras en zijn witte kleding is achter helemaal bespetterd. Maar daar heeft hij wel lol in. Wij ook en na een korte pauze zoefen wij weer verder! Zo hebben we lol en zien we ook nog wat van Tampa, wat we anders nooit gezien zouden hebben. We rijden langs de universiteit van Tampa, die gevestigd is in een geweldig gebouw dat 100 jaar oud is. We rijden heuveltjes op en heuveltjes af en uiteindelijk moeten we de segway om 12.30 uur weer inleveren. Wat jammer!

Het enige nadeel van de segway is dat je verschrikkelijke kramp in je voeten krijgt, ook al hebben wij degelijke schoenen aan. Waarschijnlijk omdat het het apparaat met je voeten bestuurt. Dit wordt bevestigd door onze gids, die tegenwoordig sokken met kussentjes aan heeft. Hij staat tenslotte drie keer per dag op dit ding.

Als we de segway hebben geparkeerd is het tijd voor tips. Op ons verdienen ze niets. Wij hebben deze tour geboekt met Groupon en betalen maar $30,- ipv de gebruikelijke $60,-. Natuurlijk krijgt hij wel zijn tip, dat heeft hij zeker verdiend.

Tijd voor lunch en we gaan weer eens naar Hooters. Dat is al een tijdje geleden. De serveersters zijn hier echt niet ouder dan 20 jaar en Stephanie is onze serveerster. Michael neemt een salade met kip. ik de sirloin steak burger en Steven de Phillie cheese steak. Na al deze inspanning smaakt het goed en we hebben een heerlijke lunch.

De parkeergarage waar de auto staat is naast het Florida Aquarium en dat heeft ons al geintrigeerd toen we hier aankwamen. Steven heeft het onthouden en wil na de lunch graag naar het aquarium. Michael is erg moe en we besluiten het een andere keer in de vakantie te doen en Darlene, onze amerikaanse vriendin, mee te vragen. Het zou zonde zijn als we hier snel doorheen lopen. Er blijkt heel veel te doen te zijn: zo kan je zwemmen tussen de vissen en mee op een wilde dolfijnen tour.

We hebben verschrikkelijk geluk gehad met het weer. Gewapend met regencapejes zijn we aan de segwaytour begonnen, die na een paar druppels helemaal droog doorstaan is. Maar nu we terug rijden naar St. Pete komen we dat slechte weer weer tegen.

Eenmaal op de parkeerplaats van het hotel is het weer droog en naarmate de dag vordert komt er ook weer voorzichtig een zonnetje. Gelukkig hebben we mazzel gehad tot nu toe.

We maken er een rustige middag van en zoeken uit waar de dichtstbijzijnde Walmart is, want dat is toch wel een must voor ons als we in Amerika zijn en Steven wil heel graag een nieuw 3DS spel. Zijn 3DS komt uit de VS en Nederlands 3D spellen werken niet, dus hij gaat hier een paar nieuwe spellen kopen.

Om 18.15 uur gaan we op pad naar 34th Street North voor de dichtsbijzijnde walmart. Ondertussen hebben we ook besloten lekker broodjes op de kamer te eten en kopen Cuban rolls en cinamon rolls als toetje. Steven krijgt nog een Rays shirt van Evan Longeria (nr 3) zodat hij morgen in stijl naar de honkbalwedstrijd kan. Hij kan ook nog een mooi Mario 3DS spel vinden.

Natuurlijk kijken we of ze nog witte M&M's hebben, maar Robert-Jan helaas! We lopen lekker alle paden af en kopen her en der wat en komen net in het hotel aan als het gaat regenen. Wat een timing.

Om 20.30 uur gaan Michael en Steven nog even het zwembad in.

Donderdag 19 juli 2012

Een hele middag honkbal

	Plaats / Route	St. Pete - St. Petersburg - Kissimmee
	Activiteiten	Honkbal kijken en naar het huis in Kissimmee Tampa Bay Rays - Cleveland Indians

Ook vandaag begint de dag weer om 05.00 uur, alleen Steven is aardig in het ritme van hier aan het komen en slaapt lekker tot 06.30 uur.

We kijken lekker de mail, reacties en reisverslagen van anderen.

Vandaag gaan we hier ontbijten om 07.30 uur. Van ons hoeft dat niet zo, maar we hebben het Steven beloofd en belofte maakt schuld. Steven geniet altijd van ontbijtbufetten en de keuze die hij heeft. Nu moet ik toegeven dat ik een slechte ben voor zo'n ontbijt en niet verder kom dan twee toast met jam en wat scrambled eggs. Steven en Michael nemen alles mee wat ze lekker vinden, waaronder bacon en worstjes en gaan nog eens terug voor fruit en nog wat lekkers. We genieten met z'n drietjes van dit ontbijtje en onze laatste ochtend in dit hotel.

Terug op de kamer probeert Michael uit te checken via de tv, maar daar zijn we blijkbaar nog te vroeg voor. De fee voor de laatste dag is ook nog niet geboekt. Maakt niet uit, we gaan pas weg om 09.30 uur. De koffers worden weer ingepakt en we doen nog even lekker rustig aan.

Michael gaat uiteindelijk toch maar gewoon bij de receptie uitchecken. De tv blijft tegenwerken en ach....de receptie is om de hoek. In etappes nemen we de bagage weer mee. Dit hotel is uitgerust met trappen bij de ingang en trappen naar onze kamer. Heel handig!

Om 09.30 uur rijden we weg. Het is wat bewolkt en niet verschrikkelijk warm, lekker!. We zijn zo bij het stadion en hebben nog tijd zat voor de deuren open gaan. Steven wil toch heel graag in de rij gaan staan. De eerste tienduizend kinderen krijgen opblaasstokken, die je tegen elkaar kan slaan, zodat er een heerlijke herrie ontstaat.

Bij het stadion is het nooit dringen. Iedereen blijft op gepaste afstand van elkaar staan en is heel geduldig. Daarnaast is het nog helemaal niet zo druk en kunnen wij zelfs voor één van de deuren gaan staan. Het lijkt alsof er elk moment een regenbui kan losbarsten, maar het gebeurt niet, gelukkig! We merken wel dat het toch behoorlijk warm is.

Gelukkig gaan de deuren om 10.45 uur open en komt de koele aircolucht ons al tegemoet. Dit honkbalstadion is het enige stadion in Amerika dat permanent overdekt is. Dus als er een regenbuitje langs komt, gaat dat aan ons voorbij. Als het hard regent kan je dat binnen wel horen, dan klettert het echt op het dak.

Eenmaal binnen zoeken wij onze weg naar vak 122, rij N, stoelen 8,9 en 10. Dit zijn stoelen aan het gangpad en we hebben echt super zicht op de thuisplaat en het eerste honk. De wedstrijd gaat pas om 12.00 uur van start en Michael gaat nog even op etensjacht bij Outback. Dat is toch altijd genieten dat er in het stadion een Outback zit. Michael neemt Steak and shrooms (mushrooms) mee die samen met de al gekochte lemonade een prima lunch vertegenwoordigd voor Steven en mij. Ondertussen is er al veel te bekijken in het stadion. Wat buiten al opgevallen is, zijn de grote groepen "Summercamp" kinderen, die naar de wedstrijd gaan. En deze groepen samen met de give-away (de opblaasstokken) geeft een aardig rumoer in het stadion.

Michael gaat zelf nog even een grote bak popcorn halen en we kunnen gaan genieten van de wedstrijd. De Tampa Bay Rays spelen tegen de Cleveland Indians en het spel is heel goed. Er staan ook twee top pitchers te gooien en de Rays slaan goed. Uiteindelijk winnen ze met 6-0.

Vandaag mogen de kinderen na de wedstrijd over de honken rennen. Steven laat het deze keer aan zich voorbij gaan en misschien wordt hij er ook wel een beetje groot voor. Wij blijven nu ook niet kijken en lopen het stadion uit tussen de menigte.

Rond 15.15 uur lopen we het stadion weer uit en haasten ons naar Kissimmee. Het is zaak om voor de spits langs Tampa te zijn. Dat gaat niet lukken en we staan op de brug naar Tampa al vast. En dit blijft eigenlijk wel zo tot we Tampa voorbij zijn. Dit verkeer is altijd heel geconcentreerd rijden: zo rijdt je in een lekker tempo en zo sta je helemaal stil. Ik heb me afgevraagd hoe deze situaties hier toch altijd ontstaan en vermoed dat het komt omdat iedereen hier in een automaat rijdt. In een schakelauto rem je af door terug te schakelen, in een automaat ga je remmen. Ik kan er niets anders van maken.

Dan zijn we ineens bij Haines City, we zijn er bijna. Zonder navigatie draaien we om een uurtje of vijf de oprit op van onze villa in Indian Point. Het is een grote villa, met een verdieping. De code voor het sleutelkluisje werkt en ook het alarm is op tijd uit. Dan inspecteren wij het huis: vijf slaapkamers en drie badkamers. Boven is één grote slaapkamer met badkamer boven de garage en deze heeft Steven bij voorbaat al ingenomen. Hij heeft zijn eigen verdieping en is er reuze trots op. In het hele huis is HD sateliet TV en in Stevens kamer staat net zo'n grote tv als beneden.

Wij nemen de masterbedroom beneden in, die iets kleiner is dan die van Steven, maar wel een grotere badkamer heeft. Zo is iedereen tevreden.

Alleen de verwarming van de pool en wirlpool is niet aan en moet nog even geregeld worden.

Om niet neer te ploffen gaan we gelijk maar door naar Walmart voor boodschappen. Walmart is hier echt om de hoek. Met een kar vol etenswaren gaan we weer terug naar het huis, waar beide mannen voor de tv ploffen en ik de boodschappen opruim en de koffers uitpak. Om 19.30 uur plof ik ook neer achter de laptop. Nu is het relaxtijd.

Vrijdag 20 juli 2012

Even geen plannen

	Plaats / Route	Kissimmee
	Activiteiten	Shoppen en mini theme golf

We zijn weer thuis. Toch blijft Kissimmee thuis komen. Het is heerlijk om weer in een huis te zijn en te kunnen doen wat je wil. We hebben prachtige hotels gehad en daar ook zeker van genoten, maar een huis overtreft het toch. De ruimte en het niet aangewezen zijn om buiten de deur te eten zijn heerlijk. Wij komen langzaam weer tot rust.

Vanaf nu staat er niets vast op de planning, dus bekijken we dag voor dag wat we willen gaan doen. We hebben nog een groupon voor "Jungle Adventures Nature Animal Park" in Christmas. Verder staan er natuurlijk de bezoekjes aan hobby- en scrapwinkels (Jo-Ann, Michaels, Scrapbookboutique en Hobby Lobby) en sportwinkels voor de golf- en honkbalsecties op planning. Gisteren hebben we besloten dat we zondag nog een middaghonkbalwedstrijd gaan kijken. Dan is het Starwarsdag en Starwars in een combi met honkbal is voor Steven de zevende hemel. Natuurlijk hebben we ook nog kaartjes voor Disney en Universal. En zoals gezegd zou Steven nog graag naar het Florida Aquarium willen gaan in Tampa. Ach, we zullen ons niet vervelen en wie weet wat er verder nog voor plannen komen. We gaan het zien.

Michael was vannacht om 03.00 uur wakker en in na zo'n anderhalf uur weer in bed gekropen om door te slapen tot 10.00 uur. Ook Steven slaapt lang en komt er pas om 07.45 uur uit. Alleen ik houd het weer voor gezien om 05.00 uur. Dat gaat in de komende weken vast wel veranderen.

Steven wil vandaag heel graag mini theme golf doen, maar voordat we zijn opgestart is het al rond het middaguur en dan staat de zon hoog aan de hemel en brand je weg bij de golf. We spreken dan ook af om pas rond een uur of vijf te gaan golfen. Verder gaan we wat shoppen bij Jo-Ann, Target en nog wat dingetjes halen die we vergeten (vuilniszakken, wasmiddel etc) zijn bij Publix en Walmart.

Michael belt vanochtend met de buurvrouw Jill, die het huis beheert, over het zwembad. De verwarming is wel aangezet, maar het duurt even voordat hij op temperatuur is. Hij is op 85 graden Fahrenheit  (= 29,5 C) gezet. Dat is nog best wel koud en ze gaan 'm nu op 88F (31 C) zetten.

Daarna worden de kaartjes voor het honkbal geregeld door Michael en Steven. Zondag spelen de Rays tegen de Mariners en deze plaatsen zijn duurder. Wij willen wel graag betaalbare plaatsen. Ze komen uit op vak 206, een vak hoger dan we gisteren zaten.

Rond 13.00 uur besluiten Michael en Steven toch het zwembad te gaan proberen. Op elke deur naar het zwembad zit een alarm, dat afgaat als je de deur niet op tijd weer dicht doet. Dit is een kinderalarm, maar ook dat er niet teveel warmte binnen komt. Het is Steven gisteren al gelukt om het alarm een keer af te laten gaan en we hebben gezien dat het draadje eruit is. Vandaag blijft het apparaat maar loeien. Het draadje maakt duidelijk geen contact meer en we slopen de batterij eruit zodat we hier de rest van de vakantie geen last meer van hebben.

Als iedereen dan gedoucht is kunnen we gaan. We moeten hier toch eens betere douches introduceren. Die we nu hebben heeft echt een miniem straaltje en ik ben hierin echt geen zeikerd.

Om 14.30 uur gaan we op weg. Eerst maar naar Publix voor een sub (broodje) voor de heren. We hebben nog niet geluncht en ze hebben honger. Er wordt aangeraden de aanbieding van de dag te doen en dat lijkt een goed plan: spicy turkey. Maar spicy is echt spicy hier in Amerika en de heren hebben ieder een liter lemonade nodig om weer even te blussen. We nemen nog wat overige boodschappen mee en gaan op weg naar Jo-Ann en Target. Deze liggen naast elkaar en Michael laat de auto bij Jo-Ann staan en wandelt naar Target Supercenter.

Als Steven en ik binnen lopen bij Jo-Ann is er toch het een en ander veranderd. Normaal lopen we meteen het scrapbookgedeelte in en nu staan we ineens tussen de stoffen. Het was me wel al opgevallen dat er nergens meer scrapbooktijdschriften te krijgen zijn in de supermarkten, maar wel heel veel quilttijdschriften. Lapjes aan elkaar zetten is niet zo mijn ding. ik krijg het draadje niet eens in mijn naaimachine.

Jo-Ann is een weerspiegeling van de verschuiving van hobby's. Het hele linkerdeel is stoffen en rechts beginnen we met cupcakes. Ergens in het midden komt het scrapbookgedeelte. Ik plant Steven aan een tafel tussen de stoffen en ga zelf naar het scrapbookdeel. Eerst nog even naar de tijdschriften en daar moet ik op mijn knieën om de scraptijdschriften te vinden. Kaarten maken schijnt wel helemaal hot te zijn.

Normaal heeft Jo-Ann heel veel aanbiedingen en leuke prijzen en ook dat valt vandaag wat tegen. Er is wel 40% korting op de stacks en nestabilities (voor de kenners) en 30% op stickers. Maar het lijkt alsof alles veel duurder is geworden en ik houdt het bij wat papier en stickers. Yvonne, ik heb je mesjes meegenomen en Adrienne voor jou weer honkbalspulletjes en Monique, ook voor jou wat meid. Na het scrapbookstuk loop ik natuurlijk wel de rest van de winkel door, want de lintjes zijn aan de andere kant van de winkel. Daar vind ik Braves lint. COOL! Steven en Michael spelen bij de honkbalclub "Braves". Ik stop twee rollen in mijn karretje en twijfel of ik ook het brede lint mee zal nemen ...... nee, dat toch maar niet.

Ik heb met Michael afgesproken dat ik om 17.00 uur klaar zal zijn en het is 16.40 uur. Dat is een super timing en ik ga Steven halen. Dat is maar goed ook. De rij bij de kassa's is lang en er is één kassa open. Gelukkig hebben ze dat in de gaten en gaan er nog drie kassa's open en alles stroomt door. Wij staan netjes op tijd bij de auto. Geen Michael en ik bel hem even. Die heeft nog even nodig en komt met tien minuten naar ons toe gelopen.

De ideeën voor de namiddag zijn talloos. Eten bij Applebee's en minigolfen op de 192. Michael is er veel te moe voor. De afgelopen dagen eisen hun tol en het is even op. Het golfen wordt naar morgen geschoven tot grote teleurstelling van Steven.

We gaan via Walmart naar huis. Daar hebben we eigenlijk alleen maar vuilniszakken en wc papier nodig. Natuurlijk komen we met veel meer naar buiten. Ik heb nog leuke snijmallen en een liniaal gevonden. Steven nog een DS spel. In het honkbal- en golfvak is vandaag niets gevonden.

Nog even het bijbelkamp op de foto gezet dat vlakbij ons huis zit.

We stappen met al onze boodschappen weer binnen om 18.30 uur. Natuurlijk wordt het nieuwe spel meteen gespeeld en pakt Michael zijn chipnet uit voor de golf en bekijkt zijn nieuwe handschoentjes. We eten lekker hier en daarna kijken Steven en Michael de honkbalwedstrijd die om 19.00 uur begint (na een half uur met zijn ogen dicht). Ik ga aan de website beginnen en zet mijn aankopen ook nog even op de foto.

Zaterdag 21 juli 2012

Nu wel thema golf

	Plaats / Route	Kissimmee en Orlando
	Activiteiten	Themagolf en shoppen down town

Vandaag haal ik 07.00 uur!! Maar nu is Michael heel vroeg wakker. We overleggen wat we vandaag gaan doen en aangezien de moeheid nog aanwezig is beperken we de bezigheden. Zoals afgesproken gaan we vanochtend golfen bij Congo River Golf op HW192. Daar kan je ook babygators voeren. Daarna rijden we naar downtown Orlando om de hobbyzaak Hobby Lobby te bekijken. Daar zijn we nog mooit geweest.

Nu we wasmiddel hebben kan er eindelijk gewassen worden. Heerlijk!! Michael vist het beddegoed van de vorige bezoekers nog uit de droger. Dat is de buurvrouw een beetje vergeten. Gelukkig hebben we kamers zat om het neer te leggen.

We starten met geroosterde boterhammetjes met Philadelphia (Michael met jam) en een bekertje melk en starten de dag rustig op. Michael neemt nog even een duik in het zwembad.

Dan is het tijd om wat te gaan doen en om 9.45 uur gaan we op pad. Want belofte maakt schuld. Om 9.55 uur staan we voor de Congo River Golf en het is nog dicht. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten en houden de gators en schildpadden ons bezig. Ook zij zijn aan het opstarten en de kleine babygatortjes hebben moeite om tegen de stroming van het water in te zwemmen en drijven regelmatig weg, duwen elkaar in het water en proberen uit alle macht de kant op te krabbelen. Zo lijken ze echt heel aandoenlijk en wij hebben erg veel plezier.

We zijn de eersten. Heerlijk, dan hoeven we op niemand te wachten. We nemen twee courses, want er wordt gemeld dat de tweede course never expires. Dus we kunnen hem altijd komen doen als we willen. Ook op andere plekken waar Congo River Golf golf zit.

Als we starten blijkt het weer hoe warm het hier is. Het duurt niet lang voordat Steven en ik een aardig rood gezicht hebben. We hebben de afgelopen week bewolkt weer gehad dus zijn dit weer nog niet gewend. We hebben super lol samen. Ook hier zien we weer hoe Steven is gegroeid en niet meteen gaat piepen als er iets "anders" gaat dan hij wil. Bij baan 3 maakt hij wel een smak door water wat op de grond ligt. Zijn enkel was net weer hersteld, maar gelukkig gaat het snel weer goed.

Halverwege merken we dat we twee holes overgeslagen hebben. Dat is wel knap op een dergelijke golfcourt. We laten het lekker voor wat het is.

Michael slaan laat duidelijk zien dat hij ervaren is, maar ook Steven blijkt heel goed te kunnen putten. De uitslag wordt dan ook Michael, Steven en dan ik. Maar ik ben wel de enige die een hole in one heeft geslagen.  :-)

We doen de tweede course niet en krijgen een stempel om hem ooit nog te doen. Steven en ik doen nog een potje airhockey en dan gaan we heerlijk afkoelen in de airco van onze auto. Het is een half uurtje rijden naar downtown Orlando en de navigatie leidt ons naar de SR 535. Hier staan we echter al vast na de eerste kruising! Het is 11.00 uur en waarschijnlijk heeft iedereen besloten om naar Disney of naar de Premium outlets te gaan. We keren om en gaan over International Drive naar de I4. Dat rijdt heerlijk door.

Als we om 11.45 uur op East Colonial Drive aankomen bij Hobby Lobby zien we dat we op deze plaza al eens geweest zijn. Toen waren we op zoek naar een scrapbookwinkel, die twee dagen daarvoor gesloten was en was Hobby Lobby er nog niet. Het is een leuke plaza met allerlei winkels.

We parkeren de auto voor Hobby Lobby en Michael gaat helemaal blij shoppen: Ross, Marshalls, Old Navy. Hij kan zijn hart ophalen. We spreken af om 13.00 uur bij Toojay's. Dan hebben we ruim een uur.

Steven gaat met mij mee naar Hobby Lobby en we doorkruisen eerst de volledige winkel op zoek naar een zitplek, die er niet is. Deze hobby winkel heeft heel erg veel home decor spulletjes en maakt een gezellige indruk. Omdat er geen zitplaats is gaat Steven aan het einde van een rek in het scrapbookdeel zitten. Daar kom ik elke keer langs als ik een volgende gang in ga. Ze hebben 40% korting op papier. Dat is mooi meegenomen. Ik besluit toch om de stacks (papierblokken) te laten liggen en ga op zoek naar honkbalspul. Ze hebben hier ongelooflijk veel stickers en hele leuke .... Waar ik echt helemaal blij van wordt zijn de Slice kaartjes van $17,99. Deze SD-kaartjes voor mijn snijmachine zijn in Nederland minimaal €40,-. Ze hebben nog vier soorten hangen en ik neem er twee mee. Ik ben echt helemaal tevreden en klaar. Ik pik Steven op en we gaan betalen.

Dan staan we om 12.40 uur al buiten en natuurlijk ben ik de tweede autosleutel vergeten en heeft Michael de andere. Even bellen dan maar. Michael is bij Marshalls en komt over tien minuten. Wij nemen maar even plaats op het bankje, midden in de zon.

Als Michael komt zie ik dat hij ook super geslaagd is: mooie Nike Zoom Shoxx honkbalschoenen met metalen spikes in maat 13, meerdere (oranje) shirts en een geruite (oranje) broek en twee petten (niet oranje). Ook hij is heel tevreden.

Om 13.00 uur sluiten we aan in de rij bij Toojay's Deli en wachten tot we een plek krijgen. Van de vorige keer weten we dat daar het erg lekker eten is. Met een minuut of zeven zitten we aan tafel met een lemonade en de kaart voor onze neus. Dat is wel een uitdaging. Er staat echt zoveel op in verschillende categorieen. Steven kiest voor een burger en Michael en ik voor een salade. Michael een salade met kip en fruit en ik voor een salade met tonijn. Als het opgediend wordt is mijn salade niet helemaal zoals verwacht: de salade met tonijn is een tonijnsalade, zoals je ze in bakjes in de supermarkt krijgt, met brood en rauwkost. Smaakt ook prima hoor, maar het is raar als je iets anders krijgt dan wat je verwacht.

We pikken de frietjes van Steven in, die na zijn Jay's burger (met kaas en bacon) helemaal vol is. Ook wij hebben heerlijk gegeten en meer dan genoeg gehad. Als de bon op tafel komt wordt er echter ook een nagerechtenmenuutje neergelegd. We zijn erg nieuwsgierig naar de Key Lime Pie. Gaan we die nog op krijgen? Onze nieuwsgierigheid overwint en we bestellen één punt (to share). En wow wat is dat lekker zeg! Ik ben geen toetjes fan, maar neem toch ook een aantal hapjes. Het grootste deel gaat echter naar Michael (not!) die erg geniet en nog wat plek over heeft. Steven laat dit helemaal aan zich voorbij gaan.

Voor we naar huis gaan moeten we nog even de schoenen maatje 20 (=55) passen bij Ross en hebben super lol. Wat een geweldige grote maat is dit. Je zal maar last hebben van zulke grote voeten. Michael gaat er met zijn maatje 47 nog even naast staan en valt in het niets.

We kopen nog een sportbroekje voor Steven en gaan weer op de terugreis.

De I4 loopt helemaal vast en opeens zien we een brandweerauto staan. Waarschijnlijk is er iets mis gegaan met de grasmaaier die er bezig was. Zo te zien is er een auto vol op ingereden.

Ook de afrit naar SR 535 is erg druk. De afrit naar de Premium Outlets staat helemaal vast; het zal gezellig druk zijn daar. Wij kunnen er gelukkig omheen rijden en zijn rond 15.15 uur weer in de villa.

Zondag 22 juli 2012

Star Wars-dag bij de Rays

	Plaats / Route	Kissimmee - St-Petersburg - Kissimmee
	Activiteiten	Starwarsday at the Rays Tampa Bay Rays - Seatlle Mariners

Vandaag weer om 07.00 uur wakker en Steven een uurtje later. Michael is vannacht weer een aantal keer wakker geweest en slaapt wat langer tot 8.45 uur.

Voor we weg gaan vullen we de koelbox met ijs en flesjes water, Coca Cola (zero), lemonade en Sierra Mist. Met deze coole amerikaanse ijskast "tappen" we het ijs zo uit de deur. Steven wil het ook wel even proberen.

Rond 09.45 uur vertrekken we naar St. Petersburg voor het honkbal. Dat is een kleine twee uur rijden. Michael en Steven willen er graag zijn voordat de deuren open gaan. Ook vandaag is er een giveaway voor de eerste 10.000 kinderen (onder de 15): een Matt More bobblehead. Dit is een poppetje met een bewegend hoofd. Als je er tegenaan tikt wiebelt het hoofd. Dit keer is het de werper Matt Moore, die vandaag ook de startende pitcher is in de wedstrijd. Een mooi collectorsitem en Steven vindt dit soort honkbal hebbedingetjes erg leuk.

Maandag 23 juli 2012

Slang in de woonkamer!!

	Plaats / Route	Kissimmee
	Activiteiten	wat shoppen

Onze start van de vakantie is wat te intensief geweest en de terugslag komt nu bij Michael. Moeilijk als je hoofd meer wil dan je lichaam aan kan. Nu is het tijd om de balans te zoeken. Michael is gisteren rond 21.00 uur in slaap gevallen en is een groot deel van de nacht beroerd wakker geweest. Tijd om het veel rustiger aan te doen en we gaan vandaag alleen wat shoppen in de middag.

Vanochtend zitten we met z'n drietjes rond een uur of 07.00 op de bank als er een bewegend sliertje van 10 cm op de grond wordt gespot. Een slang!!! Getver en dat in onze woonkamer. Michael gooit er snel een bakje overheen en probeert een kartonnetje te vinden om eronder te schuiven. De kaarten die we van de Rays meegenomen hebben zijn niet sterk genoeg en we pakken het karton van de hot pockets. That will do it! Michael zet de slang buiten aan de overkant van de straat.

Het is een klein zwart slangetje van 10 tot 15 cm met een gele ring om zijn nek. Googlen dus maar en we komen uit op een baby southern ringneck snake en voor zover we kunnen zien zijn deze slangen onschuldig. Ze kunnen bijten, maar de beet is niet schadelijk voor de mens. Ze eten slakken, regenwormen, kleine kikkers en kleine hagedissen. We zijn wel aardig geschrokken, want verder dan een kikker en een kakkerlak in huis zijn we hier in Florida nog niet gekomen.

De rest van de dag lopen we voorzichtig, naar de grond kijkend en zitten we met onze voeten op de bank.

Michael en Steven kijken de film Spiderman en als deze om 12.30 uur is afgelopen gaan we toch maar shoppen bij The Loop. We parkeren de auto in de buurt van Michaels. Michael gaat kijken bij Ross, dress for less en ik loop samen met Steven naar Michaels. Deze Michaels heeft een aparte workshopruimte waar Steven lekker kan DS-en en daar laat ik hem achter om naar het scrapbookdeel te gaan. De scrapbookspullen zijn hier niet verschoven en ik wandel er op mijn gemakje doorheen. Het papier is "4 for a dollar". Verleidelijk, maar toch maar niet! Ook twijfel ik bij een pons, die maar $6,- is. Ook maar niet. Ik koop wat stickers en bling en een pons van een uil. Ik heb een coupon voor 40% korting op één item en dat maakt de pons van $13,- weer aantrekkelijk. Bij Tim Holtz is het tweede item voor de helft van de prijs. Na een 40 minuten ben ik klaar en wandel wat door de rest van de winkel. Dan belt Michael dat hij ook in de winkel is.

Hij gaat nog even naar Old Navy en we spreken af na 15 minuten bij de auto. Gezamenlijk lopen we naar de overkant waar Sports Authority zit. Michael gaat kijken bij de golfschoenen en Steven wandelt door naar de honkbalspullen. We rekenen een honbalhandschoen en -shirt voor Steven af en een paar golfschoenen voor Michael. Dan nog even door naar Ross. Daar heeft Michael een mooie rugzak gezien voor Steven voor de middelbare school. Lekker met veel extra ruimte aan de voor en zijkant en twee vakken binnenin en dat voor $30,-.

Ondertussen is het gaan regenen, maar niet heel hard en we halen de rugzak. Steven vindt 'm super.Een helemaal zwarte wordt goed gekeurd.

Wij hebben nog niet gelunched en gaan dat nu voelen. Ondertussen is het al 15.00 uur. We willen eigenlijk ook niet veel eten omdat Outback op het programma staat. Dan maar bij Wendy's een hamburger/ cheeseburger en dat vult prima.

Bij Best Buy gaan we op zoek naar de tablet die Michael graag wil hebben: Samsung Galaxy Nexus. Een tablet van Google. Na even zoeken gaan we het toch maar vragen. Deze tablets hebben ze niet. ze kunnen hem niet bestellen omdat Staples en Game Stop blijkbaar de rechten hebben om te verkopen. Maar Michael hieft bij Staples niet te gaan zoeken en bij Game Stop ook niet. Er is een run op deze tablets en ze zijn uitverkocht voor ze binnen zijn. Jammer want hij wordt hier in Amerika aangeboden voor $199,- met 8GB en Europa heeft deze aanbieding niet.

Dan maar kijken naar een navigatie systeem. Walmart had er geen en hier komen ze niet onder de $100,- en dat vinden we te duur. Ook maar even naar een DS-spel kijken, maar ook hier vindt Steven geen nieuwe of te duur. We gaan met lege handen weg.

Via Publix, waar we o.a. brood en ijsjes inslaan rijden we naar de villa.

Dinsdag 24 juli 2012

Startrek en golf

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	Startrek tentoonstelling en golf

Steven en ik komen vanmorgen precies tegelijk om 07.15 uur uit bed. Michael slaapt nog een uurtje door, na een slaaponderbreking vannacht.

Hij voelt zich wel goed genoeg om vanochtend nog wat te gaan doen voordat er gegolfd gaat worden. Dus gaan we om 10.00 uur op pad naar International Drive voor de Startrek tentoonstelling. Als echte Startrekfans (nog net geen echte trekkies) kunnen we die natuurlijk niet overslaan.

Het duurt even voordat we vertrekken. Ik denk nog even de vuilnisbakken binnen te halen en mijn handen ruiken echt zo vies, dat er echt even gewassen moet worden. Daarna vergeet ik het adres waar we heen moeten. En als we dan ook nog de sightsseeing tour nemen via John Young parkway en Sand Lake road is het al 11.00 uur voordat we op plaats van bestemming zijn.

In hetzelfde gebouw waar de Startrek tentoonstelling is is de CSI experience. Daar kan je een moord oplossen. Dat laten we maar even schieten. We weten niet hoeveel tijd we straks nog hebben.

Bij Startrek mogen we zolang blijven als we zelf willen. Het is een tijdelijke tentoonstelling (in Orlando tot september) die door Amerika trekt met de echte Startrek attributen en kleding. Het is geen grote tentoonstelling, maar Michael en Steven genieten. Steven leest de hele tijdlijn en bekijkt welke films hij thuis toch noodzakelijk weer gaat kijken. Ik heb genoeg Startrek meegekeken om alles te herkennen en ook ik heb het naar mijn zin. De kostuums zien er van dichtbij toch heel anders uit dan in de serie.

We laten nog een foto maken van ons drietjes met een Startrek achtegrond. Da's weer eens wat anders en hij kost "maar" 7 dollar. Ook bekijken we alle verzamelobjecten in de winkel. Er zijn hele leuke dingen bij, maar ze hebben ook allemaal leuke hoge prijzen. Dus alleen de foto gaat mee.

We zoeken een leuke lunchplek en weten even zo snel niets te bedenken. We komen uit op Denny's. Dat is sentiment. De allereerste keer dat we in Florida waren hadden we een hotel op International Drive en zijn we de eerste avond bij Denny's gaan eten. Ik weet nog dat we redelijk ontgoocheld waren toen bleek dat we ook hier hamburgers kregen, maar dan op een bord. Hahaha. Michael heeft daar nu wel zin en we zijn in al die jaren hier niet meer geweest. Laten we het maar weer eens proberen.

Het is behoorlijk druk binnen van pakken tot vakantiegangers. We hebben snel een plekje en wat drinken. Echter de bediening laat daarna erg op zich wachten. Als we bestellen laat de serveerster ook nog weten dat er aardig wat op is. Ze waren al "run out of" lemonade, nu is de mozarella op en zo horen we nog wat verschillende dingen langs komen. 

Steven bestelt een bacon cheddar burger, Michael een dubbele cheeseburger en ik neem de Malibu fish taco's, lekker met avocado. Eigenlijk wil ik een salade, maar ben niet zo weg van een Ceasar salade en veel meer keuze is er niet.

Het eten smaakt prima en Michael neemt er nog een aardbeien milkshake bij. Jammer dat de 50's uitstraling die Denny's vroeger had een beetje op de achtergrond is geraakt. Het is nu een beetje shabby. Volgende keer niet meer hier, hoewel het eten goed is. Wat echt de deur dicht doet is de uitstraling van de leidinggevende die afrekent. Hij heeft een vies shirt aan en zijn stropdas heeft al meerdere keren in de soep gehangen.......

We nemen de tijd om heel International Drive af te rijden en zien hoe dat opgeknapt is ten opzichte van een paar jaar geleden. Nog een kleine stop bij Walmart op de SR535 voor een extra shirt voor Michael. Hij gaat zo golfen met Robert-Jan en is een extra shirt vergeten. In deze temperaturen is het wel lekker om een extra shirt te hebben. We hebben lol om de meest afzichtelijke shirts die ze bij Walmart verkopen. Michael kiest voor een witte polo. Daar heb je altijd wat aan.

Dan is het tijd om de golfbaan Jack Nicklaus New Course van het Hyatt Grand Cypres op te zoeken die Robert-Jan gereserveerd heeft. Deze moet achter het Downtown Disney complex liggen en daar stuurt onze Tom ons ook netjes naartoe. Volgens Tom rijden we wel nog even van de weg af voor we de goede afslag nemen. Een aardig groot complex. Het is nu 14.15 uur en Michael smeert zich nog even in en trekt zijn golf schoenen aan voor hij afscheid neemt. Hij wacht in het clubhuis op Robert-Jan en wij rijden naar onze golf.

Wij hebben tenslotte nog een course te gaan bij Congo River Golf. We nemen dit keer de meer uitdagende course en spelen daar heerlijk alleen. Er zijn alleen twee families op de gemakkelijke course. Bij de eerste hole begint het al te betrekken en er we worden vergezeld door vele salamandertjes op de baan. Er zijn er zelfs die niet opzij gaan voor de bal. Oeps, dat is steeds maar weer even opletten. Het gaat harder waaien en de score kaart moet dan ook goed vast gehouden worden zodat hij niet weg waait. We slaan lekker door zodat we de court nog af kunnen maken. Helaas bij hole 13 begint het hard te regenen. Gelukkig is hole 15 is in de grot en kunnen we daar schuilen. Na een kwartier giet het nog steeds erg hard en er staan grote plassen op de banen. Dat gaat 'm niet meer worden en we besluiten naar beneden te lopen.

We zijn niet te enige die schuilen voor de regen. Er zit ook een gezinnetje met twee kleine kinderen die net voor ons gestart zijn. Zij zijn tot hole 3 gekomen. Als ik aangeef dat de banen onder water staan besluiten ze een raincheck te halen en weg te gaan. Dat gaan wij ook doen! De mevrouw bij de kassa is heel blij ons te zien. Ze was ons al kwijt en hoopte dat we in de grot waren. Ook wij krijgen een raincheck en kunnen nu de baan afmaken samen met Michael.

Rond 16.00 uur zijn we weer terug en lezen we op Facebook dat de wolkbreuk ook boven het golfterrein bij het Hyatt is losgebarsten. Gelukkig kunnen ze verder met golfen als de ergste regen is afgelopen en het alleen nog de miezert. Michael had er bij voorbaat heel veel zin in, dus dat kan alleen plezier en gezelligheid betekenen.

Even een stukje van Robert-Jan's blog gejat:

Steven ligt op de bank tv te kijken als er ineens een baby kikkertje langs komt springen. Wij hebben blijkbaar een hele crèche hier. Steven zet een bakje over het kikkertje heen, want springen kan ie als de beste. Dan wordt hij netjes buiten gezet en kan hij weer verder.

Michael wordt om 19.45 uur door Robert-Jan thuis afgezet en schudden we nog even handjes. Fijn dat Michael afgezet kon worden, Robert-Jan bedankt! Ze hebben toch 18 holes gespeeld en nog best snel ook. Beiden hebben het erg naar hun zin gehad. Misschien komt er nog wel een vervolg.

Woensdag 25 juli 2012

Rondje Orlando

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	auto inruilen en shoppen

Om 03.00 uur vannacht zijn we allemaal wakker. Geen idee waarom. Steven en Michael kijken een honkbalwedstrijd en ik check mijn email. Om 03.30 uur leg ik Steven weer in bed en Michael valt om 04.00 uur weer in slaap. Ik probeer het een half uurtje later en ben de enige die op is om 07.45 uur. De anderen laten nog even op zich wachten. Dan komt Steven om 09.00 uur en maken we Michael wakker om 10.30 uur.

Het plan is om naar Jungle Adventures te gaan. Het park gaat echter om 17.30 uur al dicht en is een uur rijden. Dat kunnen we beter morgen doen met een vroegere start. Op zich komt het ook wel goed uit dat we daar niet naartoe gaan: we willen de auto namelijk inruilen. Gisteren hebben we ontdekt dat de lamp binnen in de auto niet meer uit gaat. Hij is verschrikkelijk heet en blijft ook aan als de motor uit is. We hebben op alle knopjes gedrukt die we hebben kunnen vinden, maar het heeft niet gebaat. Als is vandaag nog steeds aan en we besluiten terug te gaan naar Alamo.

Om 11.15 uur gaan we op weg naar het vliegveld met de Ford Escape met bijna lege tank. Het is geen probleem om hem om te ruilen en we gaan op zoek naar een nieuwe. Uit het rijtje van vijf auto's rijden net twee Kia's weg en we kunnen kiezen uit een Jeep en twee maal een Ford Edge. Michael heeft al snel gezien dat de zwarte (metallic, Limited AWD 3.5l V6 24v) uitvoering luxer is dan de zilveren uitvoering. De keuze is gemaakt. Vlak na ons rijdt ook de zilverkleurige weg.

Als ik foto's van de auto wil maken blijkt dat mijn kaartje nog in de laptop zit. Balen! Dan mijn telefoon maar gebruiken. Ondertussen heeft Michael alles geregeld met Alamo en gaan we op weg. Deze auto heeft een console met allerlei knopjes en een touchscreen. Dat is natuurlijk leuk om uit te proberen. Michaels aandacht is dan ook meer daar op gericht dan op de weg. Mannen en gadgets, zucht!

Wat wel heel leuk en handig is, is de achteruitrijcamera. Op het schermpje verschijnt het beeld van wat achter je staat en hoeveel plek je hebt. Je wordt min of meer begeleid.

Ondanks alle knopjes bereiken we de Florida Mall zonder problemen en parkeren achter Sears. Sears heeft leuke aanbiedingen en Steven vindt er een paar t-shirts en Michael een short. Ook kopen we een SD kaartje voor $2,- en kan ik weer foto's maken met het toestel. Heerlijk! Michael op het Kardashians bed.

Donderdag 26 juli 2012

Christmas in July

	Plaats / Route	Christmas
	Activiteiten	Jungle Adventures Nature Animal Park

Dit park staat al een week op de planning en elke keer schuiven we het door om een geldige reden. Ook onze tijd begint nu te tikken hier, dus vandaag gaat we dan toch naar Jungle Adventures Nature Animal Park, waar we groupons voor hebben. We hebben gisteren al gezien dat er best veel te doen is en we waarschijnlijk wel een hele dag nodig zullen hebben.

Net als gisteren worden de komende dagen erg warm (95F=35C). Pas vanaf woensdag zal de temperatuur wat dalen (90F=32C).

Om 8.45 uur gaan we op weg naar Christmas. Op zich al een heel intigerende naam voor een plaats, Christmas. Het is iets meer dan een uur rijden en hoe dichterbij we komen, hoe smaller de wegen worden. Het is wel een hele mooie omgeving met veel mooie huizen met veranda's waar we langs rijden.

Iets na 9.30 uur (openingstijd van het park) zijn we er en we zijn ook de eerste bezoekers. Dat geeft meteen een leuk sfeertje aan ons bezoekje. De verzorgers zijn nog bezig met het schoonmaken van de hokken en dat gebeurt gewoon met de gators erin. Er wordt heel wat gebeten in de bezem en wij hebben veel plezier. Tijdens het schoonmaken kunnen we ook aardig wat vragen afvuren. Zowel wij als de verzorger hebben er plezier in.

Er is een Wildlife show om 10.00 uur en de dieren worden alvast uit hun hokken gehaald. Er wordt een babygator tussen de kluwen gators uitgevist en er komt ook een stinkdiertje langs. Wij zijn benieuwd wat de show ons gaat brengen.

Het is een kleinschalig dierenpark en dat bevalt ons prima. Het is niet druk en je hebt alle tijd om dieren te bekijken en als we naar de show gaan zijn we maar met twee families en zitten dus allemaal op de eerste rij. Super!!

Bij alle dieren die langs komen in de show wordt uitgebreid verteld wat hun eigenschappen zijn, hoe hun leefomgeving is en of ze gevaarlijk zijn. Er is ook veel tijd voor vragen en we mogen alle dieren aanraken of vasthouden. Alleen als je dat wil!

Als eerste is er de babygator. Zijn bek is dicht getaped en we mogen 'm allemaal vasthouden. Michael heeft al vaker een gator vast gehouden. Voor Steven en voor mij is dit echt de eerste keer en het is een hele beleving. Hij is kouder dan wij en je voelt hem helemaal ademen. Wel een aanrader om het eens te doen. Volgens Gator Gomez - die de show doet - kun je beter niet in de buik van de gator duwen, want dan krijg je verse Gatorade .... Hahaha!

Dan komen een Afrikaanse python en een ratsnake. De eerste mogen we ook vasthouden en hij laat zich helemaal hangen. Wij zijn warmbloedig en dat vindt hij heerlijk. Eigenlijk helemaal niet eng. De rattenslang is te beweeglijk en niet handig om vast te pakken. Dus die aaien we even.

Bij de tarantula twijfelen we even. Dat lijkt toch eng. Toch gaan we ervoor en ook dit is echt helemaal niet eng. De spin blijft heel netjes zitten. We mogen haar niet laten vallen, want dan breekt ze botten en bloed ze dood.

Dan is het stinkdier aan de beurt. Hij is "geholpen" en zal niet stinken. Hij kan slecht zien en je ziet zijn neusje steeds omhoog gaan om te ruiken wat er allemaal in de buurt is. Het zijn erg nieuwsgierige beesten. Heel aandoenlijk, maar echt geen huisdieren. Hij voelt een beetje als een terrier. Ook bij hem is het niet handig om vast te houden en we mogen wel aaien.

Dan is er nog een schorpioen. Nooit geweten dat deze beesten in het licht van kleur veranderen. Hij wordt een beetje groenig. Ook hier mogen we even voelen.

Omdat we met zo'n kleine groep zijn kunnen we heel lang stil staan bij de beesten en alles (behalve de gators) mogen gefotografeerd worden. De foto's van de gators kan je kopen als een koelkastmagneet. Doen we ook!

Gator Gomez - degene die de Wildlife show heeft gedaan - loopt met ons mee naar het indianendorp en daar krijgen we aardig wat geschiedenis van de indianen en Amerika mee. Leuk om te horen en goh ..... ze houden hier niet van de Spanjaarden die Amerika veroverd hebben.

We kunnen nog even genieten van de dieren voordat de gatorshow gaat beginnen. Natuurlijk hebben wij een zak dierenvoer gekocht bij binnekomst. Er zitten 4 zakjes in voor verschillende dieren en babygator hotdogs (lees: knakworsten). Steven zoekt naar zijn zakje schildpaddenvoer en gooit wat handjes tussen de schildpadden. Ze duikelen over elkaar heen om het voer uit het water te happen. Dat is leuk! We staan dus even bij de schildpadden. In de hokken achter de schilpadden zitten de poema's en panters. Die liggen voor pampus door het warme weer. Hahaha, net onze katten ..... ze liggen lekker op hun rug.

Dan zijn de babygator hotdogs aan de beurt en Steven hengelt erop los. Het duurt even voordat de gators het in de gaten hebben, maar als hij met de knakworsten op het water slaat wordt er nijver gehapt.

We hebben ook pinda's voor de apen en hebben niet gezien dat er speciaal buizen zijn om de beesten te voeren. We geven de pinda's maar door het hek. Dat is wel strechen voor ons en voor de apen. Wel heel erg leuk. Michael doet ook een poging.

In zo'n klein park krijg je geen kaart met tijden voor de shows. Je wordt persoonlijk geroepen en zo ook nu voor de gatorshow. De gators luisteren netjes en komen het water uit voor eten. we hebben al begrepen dat ze daar zelf voor kiezen. Er zijn ook gators die maar eens in de elf maanden langskomen bij het voeren. Toch leuk om te zien.

Dan kunnen we mee met de Jungle Cruise en maken een tochtje over het terrein en zien nog wat gators. Een tochtje over het water is een leuke afwisseling en wij zijn het er al heel lang over eens dat dit een heel leuk park is en wij ons super amuseren. Echt een aanrader!!

Dan hebben we alle shows gehad die er vandaag zijn en kunnen we de rest van het park zien. Er wordt wel nog even gevraagd of we de wildlife show al gehad hebben. Netjes hoor!

Het is heel warm vandaag en we gaan even binnen afkoelen met een ijsje. Er zitten twee papagaaien in kooien bij het tafeltje waar wij zitten en Gordon, de witte papagaai, maakt ongelooflijk veel lawaai en roept heftig "hello" en "huh" om onze aandacht te trekken. Tja, dat trekt onze aandacht wel. We hebben hele gesprekken "hello" "hello" "huh" "hello" hahahaha. Ook de andere papagaai Taz wil nu aandacht: "Come here!" roept hij. Lachend verlaten we de ruimte om de beren te gaan voeren.

Boris en Natasja, de zwarte beren, komen voor wat eten graag naar het hek en we kunnen ze voeren via de tubes. Er is een apart zakje voer met hun naam erop en Michael en Steven maken samen het zakje leeg. Dan doen we de rest van het park en komen poema's, gators, krokodillen, apen, een emu, herten, maki's, coyotes, vossen, pauwen en nog meer papagaaien tegen. Alle zakjes met voer worden netjes geleegd bij de juiste dieren. Vooral de apen zijn leuk om te voeren en reageren meteen. Jammer genoeg kunnen we vandaag de trail niet lopen. Er is een onweersbui geweest en er zijn bomen omgevallen.

Rond half twee hebben we alles gedaan en gezien en hebben we een super ochtend gehad. Michael heeft tussen de folders een lokaal restaurant gevonden, Florida Cracker BBQ. We gaan daar eens kijken voor de lunch. Het ligt iets terug aan dezelfde weg. Als we er parkeren weten we zeker dat dit voor locals is en er weinig toeristen komen. Binnen is een counter waar je eten kan bestellen en ophalen en tafels met banken.

We worden heel netjes gevraagd of we al eens geweest zijn en de kaart willen zien. Ook mogen we de "famous smoked pork" proeven. Steven vindt het geweldig en eet ook mijn bakje leeg.

Steven besteld "The Cowboy", Michael "The Hungry Cowboy" en ik de "Chicken Tenders". We kunnen de drankjes zelf tappen en dan is het wachten wat we gaan krijgen. Ik weet hier in Amerika nooit hoe het er precies uit gaat zien. Een sandwich is hier toch heel anders dan thuis.

Mijn portie is wat groot en die van Michael wat minder. Dat komt mooi uit. Het eten is prima en vooral Steven heeft zijn smoked pork snel op. We refillen onze bekers nog even en gaan weer op weg.

Onderweg hebben wij een Christmasshop gezien en Michael wil er even langs. Ook een leuk detail zijn de namen van de wegen: St Nicholas Av en Fort Christmas road.

In de shop worden we hartelijk ontvangen en Michael start en praatje met de eigenaresse. Zij vertelt dat dit plaatsje Christmas heet omdat het Fort in 1837 gebouwd is met kerst. Om het fort zijn mensen gaan wonen. Het heette eerst Fort Christmas maar omdat de US Postal Service unieke adressen nodig had is het "fort" uit de naam verdwenen en heet het nu Christmas. Leuk om te weten. Zij raadt ons aan nog langs het replica-fort te gaan. Er staan ook originele huizen omheen uit 1837 tot 1930 en is heel leuk om te zien. Helemaal gratis.

We kopen twee schudbollen voor Steven en twee magneten voor onze verzameling thuis. Natuurlijk alles in kerststijl. We tekenen het gastenboek en we gaan op de foto bij het kerstmanbord buiten. Leuk!!

Dan rijden we naar het fort. Precies zoals uitgelegd: bij de kerstboom naar rechts. En inderdaad er is een heel gebied met een fort en oude huizen. De Amerikanen zijn erg trots op hun historie en historische gebouwen. Ook hier tekenen we het register en gaan op pad in Fort Christmas Historical Park. De eerste huizen zijn duidelijk al uit de 20e eeuw. De houten huizen die daarna komen zijn ouder. Wat goed dat we naar dat winkeltje zijn geweest, anders hadden we dit moeten missen en ook dit is echt een aanrader als je in de buurt bent.

We zetten de navigatie weer op Orlando en rijden naar de outlets aan de SR535 (Lake Buena Vista Factorystores) om te gaan kijken bij Tommy Hilfiger, Nike, Disney's Character Outlet en Rawlings (honkbalwinkel). Bij Tommy vind ik drie t-shirts in de aanbieding. Voor Michael is er helaas niets bij. Nike brengt ons ook niets nieuws en de Character Outlet is ineens verdwenen. Wat jammer, daar hadden ze altijd leuke goedkope scrapspullen. Bij Rawlings vindt Michael een shirt, drie Braves ballen en een naald om honkbalhandschoenen te maken. Dan doen we nog een rondje langs alle outlets om eens te kijken of de Character Outlet verhuisd is en ja ...... hij zit een paar winkels voor Tommy. Zijn we er zelfs voorbij gereden toen we aankwamen. De winkel is nog maar een kwart van wat het was en de hoek met scrapbookspul is ook geslonken. Ik neem wat stickers mee en een kwartier later zijn we op weg naar Publix voor wat boodschappen.

Rond 18.00 uur rijden we de oprit van de villa weer op.

Vrijdag 27 juli 2012

Even afkoelen

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	Disney's Typhoon Lagoon

Steven wil heel erg graag naar een waterpark. Het waterpark wat hoog op zijn lijstje staat is Aquatica. Daar hebben we dit jaar echter geen kaartjes voor. Onze Disney funpassen (1x park en 6x fun visits) hebben nog één waterpark optie en dan hebben we alles verbruikt. Deze kaartjes zijn gekocht in 2006, dus we hebben ze optimaal gebruikt en verspreid over 6 jaar. Dan wordt het Typhoon Lagoon voor de surfpool met de supergrote golven.

Zaterdag 28 juli 2012

Geen Disney dit jaar, maar...

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	Universal Studio's

We hebben onze laatste week een beetje proberen in te plannen en willen graag onze Universal kaartjes nog gebruiken. Deze week zal dus grotendeels in het teken van Universal staan. Waarschijnlijk zal er niet veel tijd zijn voor Disney. We bewaren deze kaartjes wel weer voor de volgende jaren. Natuurlijk hebben we al een waterpark van Disney gedaan en zal ook Downtown Disney aan bod komen. Ook the Aquarium schuift door naar volgend jaar.

We proberen hele drukke dagen af te wisselen met wat minder drukke dagen en dan is de tijd wat beperkter. Er staat ook nog een lunch met Darlene, onze Amerikaanse vriendin, op het programma. We wachten nog even op haar reactie. Dat is ook weer een tripje van twee uur naar New Port Richey.

Dus vandaag een start in Universal. We hebben er zin in!

Eerst moet er natuurlijk een slush gemaakt worden en Steven stopt de drie bevroren blokken in de daarvoor bestemde beker. Je kan overal een slush van maken en het wordt lemonade. Dan even schudden........nu valt het toch wat tegen......één tot twee minuten is langer dan het van tevoren leek. Dan heb je echter wel wat en de slush wordt helemaal goed bevonden en wordt opgelepeld met een blije lach. Wat wel een beetje jammer is, is de hoeveelheid slush als de blokken er weer uit zijn.

Het is met trouwens opgevallen dat, hoe meer granen het brood bevat, hoe duurder het wordt. Wit brood kost $2,29, wit met granen kost $3,59 en (licht) bruin brood kost $3,69. Ik dacht dat ze die Amerikanen wat gezonder willen laten eten. Zullen ze toch iets aan de prijzen moeten doen.

We starten iets later dan gepland, maar wat na 09.00 uur zijn we op weg en iets voor tienen lopen we Universal Studio's binnen. We hebben de auto lekker "prefered" geparkeerd bij "the cat in the hat". Voor $5,00 meer mogen we dicht bij de ingang parkeren en aangezien je hier in een parkeergarage parkeert scheelt dat een boel lopen.

Steven wil heel graag naar de 3D ride "Despicable Me Minion Mayhem". We zien het eigenlijk niet zo zitten om in de rij van al 70 minuten aan te sluiten en gaan eerst naar "Shrek 4D" aan de overkant waar maar 10 minuten wachttijd is. Dit kunnen we ons nog herinneren van de vorige keer. We zijn hier in 2005 geweest toen Steven vijf jaar was. Ondertussen is er best wel wat aangepast in dit park. De film zelf is niet meer blijven hangen en we hebben aardig wat lol bij alle bewegingen en het nat spetteren.

Als we gaan kijken wat de rij bij de minions nu doet is hij opgelopen tot 80 minuten. Eerst dan maar wat andere rides doen. Het zonnetje is vandaag erg warm en het wordt bijna 100F (=38C).

Er is een achtbaan in dit park gekomen, "Hollywood Rip Ride Rockit", en ondanks dat Steven groot genoeg is voor alle attracties ziet hij deze niet zo zitten. Hij gaat over de kop en er zit een kurkentrekker in. Niet zo zijn ding. Geen probleem voor ons en we lopen heerlijk verder naar "Revenge of the Mummy". De drukte valt overal best mee, zeker voor een zaterdag.

Ook bij de mummy is er maar 15 minuten wachttijd. Je mag niets meenemen en de rugzak moet tijdens de rit in een kluisje. Ook geen probleem. De lockers worden digitaal bediend, maar het bedieningspaneel heeft tiptoetsen waar je bijna op moet rammen. Hier worden we een beetje kriegel van en we zijn niet de enigen. Nog een flesje drinken mee naar binnen en op naar de mummy.

Michael is er ooit in geweest, Steven en ik nog nooit. Steven vindt het best wel spannend. We mogen met z'n drieën naast elkaar in deze achtbaan in het donker en Steven gaat in het midden zitten. We zijn nog niet begonnen of er verschijnt een grote glimlach bij onze zoon en we horen "whoehoe". Er heeft er eentje het onwijs naar zijn zin en hij geniet dan ook met volle teugen! Wij ook! Wat een leuke achtbaan is dit met onverwachte bewegingen (niet over de kop).

Steven stippelt de route uit en we komen bij "Disaster". Dat klinkt als spannend en de wachttijd is ook 15 minuten. In de rij dan maar! Als we in de eerste ruimte komen worden er mensen uit het publiek gehaald om mee te mogen doen en Michael staat helemaal vooraan te zwaaien. Hij wil te graag en wordt niet uitgekozen. Steven en ik zijn blij dat wij niet hoeven....

Dan gaan we naar de tweede ruimte waar we Frank Kincaid (Christopher Walken) tegen als producer van een film waar we aan mee moeten helpen. Een beetje langdradig verhaal vinden Michael en ik. Steven vindt het nog steeds helemaal leuk en we gaan door naar ruimte drie waar de gekozen "acteurs" hun scene mogen opnemen.

Dan wordt het toch nog leuk als we in een treintje gaan en zelf midden in een scene zitten. We zijn in een ondergronds metrostation waar het water naar beneden gutst en een vrachtwagen op ons dreigt te vallen. We mogen nu zelf meedoen en gillen.

Uiteindelijk zien we de "film" met alle opgenomen stukjes en dat is nog best lachen.

Het gebied waar ooit Jaws was, wordt verbouwd. Er wordt hard gewerkt aan nieuwe attracties in het park en er staan overal hekken en hijskranen. Toch zorgt Universal ervoor dat je er geen last van hebt.

Het is nu 12.00 uur en de "Fear factory" begint om 13.00 uur. Dat vinden we toch echt te lang wachten en gaan door naar "Man in Black Alien Attack". Gelukkig is de wachttijd ook hier 15 minuten. Eerst de rugzak weer even in een kluisje.

Ook hier mogen we met z'n drietjes naast elkaar en begint de strijd tussen Michael en Steven wie het meeste punten krijgt bij het schieten. Ik tel niet mee omdat ik dit helemaal niet kan. We spinnen heel wat af in het wagentje voordat we aan het einde zijn. Steven staat heel lang bovenaan totdat Michael ineens een bonus krijgt en naar 168.000 punten door schiet. Daar baalt Steven best van met zijn 98.000 punten. Volgende keer weer beter en lachend verlaten we de karretjes.

We kijken al even tegen een voor ons nieuwe atractie aan, "The Simpsons ride", en deze moeten we gewoon proberen. Ook hier is de wachttijd 15 minuten en we staan in rijen van acht personen. We mogen met acht personen in één wagentje en rijden door het land van de simpsons en de clown Krusty in een (achtbaan)simulator. Erg leuk gedaan! Zeker een aanrader.

Met een frozen lemonade in de hand gaan we op zoek naar een restaurant. Iets binnen zou wel lekker zijn in deze temperaturen. Via de Simpsonswinkel lopen we het kindergedeelte in. Daar is alleen een pizzatent en buiten eten. We komen uit bij Mel's drive-in, een vijftiger jaren diner, met allerlei soorten burgers en gelukkig ook een salade. Wel een hele leuke entourage met een jukebox op tafel en 50-er jaren muziek uit de luidsprekers. En vooral airco! Ook buiten is genoeg te zien en we doen heerlijk rustig aan.

Na het eten lopen we naar de overkant voor "Terminator 2 3D". Het is nu 13.40 uur en de volgende voorstelling begint om 14.00 uur. Dat is mooi! Binnen staat nog bijna niemand en we pakken alvast 3D brilletjes. Deze 3D voorstelling met echte acteurs is best indrukwekkend. Niet mijn soort films, wel die van Michael en Steven en Steven heeft er al weer een film bij die hij echt thuis moet zien!

We hebben beloofd om nog even terug te gaan naar het kindergedeelte voor "ET". Als we er aankomen blijkt de ride even buiten gebruik te zijn en we kunnen later terug komen. Dat vinden we een minder goed plan en gaan lekker in de schaduw zitten met een dippin dots ijsje, Stevens favoriet rainbow (waterijs). Michael neemt een grotere variant, de Yummy Gummy, met gummiebeertjes en slagroom.

Het is warm en de mannen gaan verkoeling zoeken bij het tegenover gelegen "Fievel's Playland" voor kinderen waar aardig wat water stroomt. Steven heeft daar ook een mini wildwaterbaantje gevonden waar hij aardig nat uitkomt. Maar ja, dat was dan ook de bedoeling. In de tijd dat Michael en Steven verkoeling zoeken is er een soort show van de waterfiguren van Spongebob en heb ik ook wat te kijken. Na de show zoeken de figuren de kinderen op. Leuk dat er zoveel wordt gedaan in dit park.

Als we het kinderdeel rond lopen om te kijken wat er is mogen we wachten op Michael. Die weer afkoeling zoekt in het waterpark van Curious George. Het voelt wel gek voor Steven en mij dat we wachten op ons "kind".

Het is 15.30 uur en we besluiten naar de uitgang te lopen en komen nog een aantal Characters tegen: Curious George, Dora, Diego, The Simpsons, Scooby Doo, Woody Woodpecker en Marilyn Monroe. De tijd is geweest dat Steven graag met een character op de foto wilde en we kunnen ze nu gewoon voorbij lopen.

Met een chocolate chip koekje (Amerikaans formaat) lopen we naar buiten en maken nog wat foto's bij de wereldbol om via het Forrest Gump bankje, "My momma said life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get", naar de villa terug te rijden.

Als we rond 16.30 uur terug zijn kijken we met een heel goed gevoel terug op deze dag! Het was leuk!! en vermoeiend. Na even lekker voor de tv te ploffen, ga ik beginnen met het verslag. Ik zet eerst de foto's goed en bij elkaar en ga van start.

Zondag 29 juli 2012

Schoenenjacht

	Plaats / Route	Kissimmee
	Activiteiten	shoppen

We hebben even behoefte aan een wat latere start vandaag. Even heerlijk rustig aan doen! En als wij rustig aan willen doen gaan we dus shoppen!

Steven heeft nieuwe schoenen nodig. Zijn Fila's zijn helemaal op en we gaan op zoek naar nieuwe hoge sneakers en dat is best een uitdaging. Afgelopen week hebben we hele mooie gevonden en dus hadden ze die niet in zijn maat. Dus vandaag gaan we eerst de Premium Outlets proberen en eventueel naar een aantal Nike outlets op de 192 en wat Rackroom Shoes.

We gaan rond 10.30 uur op weg. De outlets zijn vanaf 10.00 uur open en het is ook nog niet heel erg druk. De bedoeling is om in de parkeergarage te parkeren en onderweg daar naartoe is er zoveel plek dat we lekker voor één van de ingangen parkeren. Die waar we meteen met Rackroom Shoes kunnen beginnen.

En daar ziet Steven mooie Nike's. Hij wil heel graag blauwe en die hebben ze hier. Wow, dat is een meevaller. Even passen maar. Vorig jaar zat Steven nog tussen maat 36 en 37 in en zoals altijd groeien jongens van 12 nog en heeft hij ineens maat 38. Vandaar dat zijn gymschoenen van maat 35 niet meer passen en daar heeft hij nog mee gedaan tot deze vakantie. Oeps! Maatje 5,5 dan maar.

We kopen nog niets en gaan eerst even kijken wat de Nike outlet ons te bieden heeft. Nike is precies aan de andere kant van de outlets. Onderweg doen we nog wat andere schoenenwinkels aan en wat kledingzaken. Bij Nike vindt Steven niets en als Michael nog een rondje winkel doet komt hij met knal oranje schoenen en een bijpassend shirt naar buiten. Helemaal zijn kleur!

Nadat we bij Rackroom de schoenen hebben gehaald en ook een maatje groter hebben meegenomen voor de helft van de prijs, leggen we alles in de auto en gaan bij beide heren de gekochte schoenen meteen aan.

Ondertussen is het half één en is het winkelend publiek meerdere malen vermenigvuldigd. Er worden nu rondjes gereden voor een parkeerplaats en de foodcourt lijkt op een grote mierenhoop. We vinden nog een klein tafeltje en drie stoelen en gaan wat halen bij Tacobell en All American Food.

Dan maken we het rondje af, waar we gebleven zijn en gaan kijken bij Tommy Hilfiger, Levi's, Polo Ralph Lauren, Perri Ellis en natuurlijk de Disney Outlet. Er komen echter geen nieuwe aankopen bij.

Met deze warmte en het lopen zorgen de nieuwe schoenen van Michael en Steven voor wat startproblemen en de puf is op voor vandaag. Via Publix gaan we rond 14.30 uur weer richting villa.

We krijgen een reactie van onze Amerikaanse vriendin Darlene dat ze graag met ons wil gaan lunchen op zaterdag 4 augustus. We gaan dan naar New Port Richey waar zij woont.  

Maandag 30 juli 2012

Nog een keer!

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	Universal Studios

Vandaag gaan we Universal Studio's afmaken en willen vroeg weg om naar "Despicable Me Minion Mayhem" te gaan. Michael heeft echter niet heel veel geslapen vannacht. We gaan het toch proberen.

Om 08.30 uur rijden we weg en parkeren nu ook weer lekker preferred. Dit keer bij "Jurrasic Parc". Via de Citywalk lopen we naar Universal Studios en het lijkt wel drukker dan zaterdag. We gaan wel kijken. Als we om 9.15 uur het park binnen lopen staat er al 60 minuten wachttijd bij de Minions. Niet te geloven, dit park gaat om 09.00 uur open.....Maar beloofd is beloofd en we sluiten netjes aan in de rij. Hij loopt best wel door en we hebben helemaal niet in de gaten dat we er 50 minuten over gedaan hebben om binnen te komen. Die Minions zijn wel grappig zeg! Bij de voorfilmpjes moeten we al hard lachen. Ach, dat was de wachttijd al waard en dan zijn we nog niet binnen.

Ik heb me in de rij wel staan afvragen waarom de wachttijd hier altijd een uur is en tegenover bij Shrek 4D maar 15 minuten. Het moet toch ongeveer hetzelfde zijn. In de laatste wachtruimte komt het antwoord: hier mogen maar 150 personen tegelijk naar binnen en dat zal bij Shrek ongetwijfeld meer zijn. De expresslane heeft ook nog voorrang.....

Gelukkig hebben wij vandaag geen probleem met het wachten en mogen naar de 3D film. Je zit met z'n vieren in een rijtje bewegende stoelen en gaat mee in de avonturen van de Minions. Het lijkt een beetje op de Simpsons attractie, maar nu in 3D. Het is leuk!!

Als we weer buiten staan gaat Michael in de grote achtbaan "Hollywood Rip Ride Rockit". In de looping van deze achtbaan draai je ook nog eens om je as. Heftig! Michael kan via de single riderslane binnen 15 minuten in de achtbaan en Steven en ik wachten voor de achtbaan op een bankje. Hahaha, wij zijn niet de enigen. Alle bankjes zitten vol. Steven neemt zijn eerste Corn dog dit jaar en ook zijn laatste. Hij vindt ze niet meer zo lekker.

We wachten vol spanning of we Michael langs zien komen. Hij is vandaag in het oranje (wanneer niet) en dat moet toch zichtbaar zijn. We zien dat er een extra wagentje wordt ingezet om de doorstroming van mensen te verbeteren en dan.......komt Michael langs. Ik probeer foto's te maken, maar het gaat echt zo snel. Toch lukt het twee keer om "iets oranjes" op de foto te krijgen en we zien in de villa wel of het is gelukt.Michael vindt de achtbaan helemaal leuk en wel heftig.

Dit keer gaan we rechtsom het park in, zodat Steven nu toch naar E.T. kan. We brunchen in het fifties restaurant en lopen door de Spongebobfiguren door die voor het restaurant staan. Wat een super gezellige boel is het daar en we worden er helemaal vrolijk van. Michael gaat op de foto met de vriendjes van Spongebob, aangezien Spongebob het even te druk heeft.

Ook de winkel van Spongebob is geweldig leuk om eens te bekijken en Steven wil zowaar op de foto. Meestal kan ik hem alleen van de achterkant of stiekem op de foto krijgen. We maken leuke foto's.

Dan is toch echt E.T. aan de beurt en met 10 minuten wachttijd zijn we zo binnen. Je geeft je naam op en deze wordt digitaal op een kaartje gezet dat je mee krijgt. Dan ga je met 8 personen op een fiets en vliegt (net als bij Peter Pan in Disney) door het verhaal van E.T. We zitten helaas aan de verkeerde kant om alles goed te kunnen zien en de echte Amerikaanse meneer naast me blokt ook wat zicht. Toch is het wel een leuke attractie. Ik heb hem zeven jaar geleden wel tien keer gedaan met Steven. Gelukkig vindt Steven het deze keer wel na één keer genoeg. Aan het einde noemt E.T. je naam. Je hebt netjes voordat je op de fiets stapt je kaartje afgegeven.

Buiten wacht Michael op ons met een slushie voor Steven en hem en gaan we even lekker in de schaduw zitten. De afgelopen dagen is het heel warm en de temperatuur blijft hoog in de 90F. Zo'n slushie geeft dan lekkere verkoeling.

Man in Black is zaterdag zo goed bevallen dat we de 30 minuten wachttijd voor lief nemen en in de rij gaan staan. Weer staat Steven lang voor met zijn puntentotaal en krijgt Michael weer aan het einde een bonus en schiet de 100.000 punten voorbij. Stevens mond staat voor de eerste vijf minuten niet meer stil van verontwaardiging.

We bekijken wat we nog willen doen in dit park en lopen naar de andere kant. Er staat een hele lange rij voor de haai van Jaws (de haai is er nog wel) en er is geen animo om in de rij te gaan staan. Dus kiezen we als laatste ride om nog eens de mummy te doen. Ook hier hebben we met 25 minuten een langere wachtrij dan afgelopen zaterdag. Gelukkig valt ook dat mee en joehoe't Steven weer heel hard als de achtbaan sneller gaat. Michael heeft een filmpje gemaakt en nadat je mij in beeld ziet hoor je duidelijk Stevens gejoel. Hahaha.

Dan sluiten we Universal Studios af met een slushie voor Michael en Steven en gaan we lekker terug naar de villa, waar we rond 14.00 uur aankomen. 

Michael is zo moe dat hij op de bank in slaap stort en Steven en ik vermaken ons nog in het heerlijk warme zwembad. Ik bel ook nog even mijn ouders, die op dit moment in ons huis zijn. De katten zijn er helemaal blij mee dat ze weer wat aanspraak hebben en halen alle tijd in die ze gemist hebben.

Sinds dagen hebben we weer een onweersbui om een uurtje of vijf.

We zijn er nog niet over uit wat we morgen gaan doen. De meningen zijn nog verdeeld.

Dinsdag 31 juli 2012

Alles wat we zeker nog willen doen!

	Plaats / Route	Kissimmee
	Activiteiten	Walmart, Game Stop, Target, Cici's en golf

Gisteravond was het plan om vandaag naar Islands of Adventure te gaan. Steven vindt het echter wel prettig om eerst een wat rustigere dag in te lassen en we laten de plannen voor wat ze zijn.

Vanochtend ben ik om 05.30 uur klaarwakker en lees mijn mail en de berichten in het gastenboek. Het is zo leuk om te lezen dat er meegenoten wordt. Bedankt allemaal voor de leuke bijdragen, daar krijgen wij altijd weer een blij gevoel van.

Omdat ik zo vroeg wakker ben is mijn gevoel van tijd ook ver te zoeken en ik heb het idee dat het al 08.30 uur is als Michael en Steven wakker worden. Het blijkt pas 07.30 uur te zijn. Hahaha, dan hebben we nog een heel uur meer vandaag!!!

We doen heerlijk rustig aan en dat geeft eigenlijk al aan dat er geen Islands of Adventure op de planning staat. Dan inventariseren we wat we in ieder geval nog willen doen. Michael wil toch graag naar Game Stop om even te kijken naar die tablet die hij graag wil hebben en we willen al de hele vakantie naar Target en Walmart om wat dingen die we willen meenemen te halen. We hebben nog kaartjes voor de golf en Michael wil graag een keer eten bij Cici's Pizza. We gaan kijken of we dit vandaag kunnen combineren. Hier hebben we wel zin in.

Eerst wil Steven toch proberen om zijn gatorade slush te maken. De gatorade is nu lekker koud en in mum van tijd een geweldige slush. Steven is helemaal gelukkig. Dat is echt smullen als ontbijt. Gelukkig gaat er daarna ook een boterhammetje in.

Rond 09.00 uur gaan we lekker het zwembad in. Michael drijft heerlijk in een band op het water en Steven en ik proberen een balletje in de lucht te houden. Blijkbaar is dat toch meer een middag ding, want het lukt echt voor geen meter. Natuurlijk levert het wel veel lol op. Na een uurtje verhuizen we naar het bubbelbad met z'n drietjes en genieten daar nog een uurtje van de bubbels  en het warme water.

Na een heerlijke douche gaan we rond 12.00 uur op pad. We gaan eerst naar Jo-Ann. Ik ga met Steven naar binnen en Michael gaat naar het ernaast gelegen Marshalls. Steven neemt zijn plekje aan de tafel weer in met DS en ik loop de hele winkel door op zoek naar iets. Ik vind de strijkaccesoires. Sorry Angelique, ik heb nog eens gekeken, maar ze hebben 'm echt niet. Als ik op zoek ben vind ik wel leuke knoopjes en leuke lintjes. Ze kosten niet heel veel en ik neem ze toch maar mee. Dan besluit ik toch nog snel even over de scrapbookafdeling te lopen. Dat is eigenlijk niet te bedoeling, want ik heb wel weer genoeg om mee te nemen. Ik weet het, ik moet er gewoon niet naartoe gaan.

Het rek wat de vorige week nog leeg was, hangt nu vol met Slicekaarten. Allemaal voor $49,99. Ik heb echter een bon van 40% korting op één artikel en dan vind ik het wel kunnen. Ik koop nog wat mesjes voor mijn papiersnijder en wat hoezen voor papier.

Als ik Steven heb gehaald kunnen we afreken. De Slicekaart blijkt uitgesloten te zijn voor korting en ik laat hem weer uit de kassa slaan. Dan is ie gewoon te duur en ik neem alleen de kleine spulletjes mee. Mijn 40% gaat over het duurste artikel van $5,-. Ach, scheelt toch weer $2,-.

We wachten in de auto op Michael en rijden naar de Game Stop. Michael wil graag weten wanneer de google tablet komt en Steven wacht op het uitkomen van een nieuw DS-spel. Helaas voor beiden wordt het minimaal september en zolang duurt onze vakantie net niet. Jammer!

Dan maar winkelen bij Target Supercenter. We slenteren heerlijk de hele winkel door en vinden allemaal leuke kleine spulletjes. Alleen de garlic pepper staat niet meer in de schappen. Daar kijken we wel voor bij Walmart. Ondertussen horen we de regen op het dak kletteren. Mooi, die bui hebben we lekker gemist. Als onze magen beginnen te knorren is het ineens al 14.30 uur. Oeps, dat was niet helemaal de planning.

Via Walmart op de 535, om een couponboekje te halen, gaan we naar Cici's Pizza, een all you can eat pizza restaurant. Aangezien ik niet van pizza houd, zegt het mij niets, maar Michael is er al eens geweest en ziet het wel zitten. Met de coupon betalen we $18,- voor 3 keer buffet en 2 grote bekers. Dat is echt heel weinig.

Voordat ik een plekje heb gevonden staan Michael en Steven al bij het buffet. Er is een groot buffet met heel veel verschillende soorten pizza. Gelukkig, voor mij, is er ook salade en pasta. Heerlijk met een breadstick. Ook is er soep en zijn er desserts. Het is geen restaurant waar ik voor zou kiezen om 's avonds te gaan eten, maar voor een lunch is dit echt prima.

En de heren genieten er ook zichtbaar van. Meerdere malen wordt er op en neer gelopen om andere pizza te proeven. Steven heeft zich helemaal gevonden in Phillycheesesteakpizza (leuk voor scrabble). Michael probeert echt vanalles (zeker 12 stukken). Drinken is ook op basis van refills.

Uiteindelijk neemt Michael voor mij nog wat mee van het dessertbuffet. Wij hebben lekker gegeten en nemen nog twee volle bekers pink lemonade mee de auto in.

Walmart is de volgende op het lijstje en we rijden een stukje terug op de de 535. Ook hier lopen we heerlijk de hele winkel door en vinden kleine en grotere dingen. Ze hebben hier wel de garlic pepper. Ook nu klettert de regen weer op het dak. We hebben het wel goed uitgekiend, want we hebben buiten nog geen drupje regen gehad. Michael kijkt nog voor een Garmin (navigatie) waar een levenslange update bij hoort. Ze hebben hier alleen maar duurdere versies en we kijken wel weer verder.

Als we terug komen bij de auto moeten we wel lachen om al die kleine zakjes. Een hele achterbak vol. Iets over vijven zijn we terug bij de villa. De golf staat voor de avond nog op het programma.

Als we rond 20.30 uur gaan proberen om onze raincheck in te wisselen bij de Congo River Golf zijn we niet de enigen die dat bedacht hebben en we staan al in de rij om ons te melden. Voor ons zijn twee groepen van zes personen en we doen alle banen op ons gemak. Deze keer wint Steven.

Aan het einde krijgen we allemaal een kraskaartje met $1,- korting op het volgende spel. Steven heeft $1,- korting op gatorvoer en mag de babygators nog even voeren. Hij doet erg zijn best met hengelen en laat de worst voor de ogen van de gators draaien. Ze hebben niet heel veel interesse en zijn waarschijnlijk vol gegeten. Gelukkig willen ze na veel aandringen toch nog wat eten.

Michael en Steven sluiten deze gezellige avond af met een aardbeienshake en een McFlurry bij de Mac en zo komen we om 22.30 uur weer terug bij de villa.

Woensdag 1 augustus 2012

Toch geen Harry Potter vandaag.....

	Plaats / Route	Kissimmee
	Activiteiten	Disney Quest en LongHorn Steakhouse

Er staat eigenlijk een vroege start op het programma, maar Michael is heel erg moe en ook Steven heeft niet echt lekker geslapen. Als Michael weer in slaap is gevallen om 08.30 uur besluiten Steven en ik het maar even zo te laten en wat later te gaan. Druk zal het toch wel zijn in de parken.

Het komt mij wel goed uit. Nu kan ik lekker alle aankopen van de afgelopen tijd opruimen. Ik kijk altijd of ik de verpakkingen hier kan laten. Scheelt weer ruimte en kilo's als ik ze hier laat. Vooral de scrapspullen worden ontdaan van verpakkingen. Kleine spulletjes gaan in een vakjesdoos, het papier in een plastic map en de stickers in een opbergbox. Lekker, nu alles weer zijn plek heeft en straks zo de koffer in kan. Ik besluit het scrappapier, wat toch weer meer is als bedoeld, in mijn laptoptas mee te nemen.

Steven vindt het ook wel best en neemt mijn laptop in beslag om lekker spelletjes te spelen. Er staat hier in het huis wel een computer, maar ik moet toegeven dat die wel heel langzaam is. Hij is leuk om iets op te zoeken en te printen en daar blijft het dan ook zo'n beetje bij.

Rond 09.30 uur probeer ik Michael wakker te maken. Dat heeft niet zoveel effect en om 10.15 uur probeer ik het nog een keer. en na overleg besluiten we vanmiddag naar Islands of Adventure te gaan. Niet te vroeg, zodat we de grootste drukte en warmte vermijden.

Eerst gaan we lekker lunchen en we vinden Outback daar een goede plek voor. Als je niet checkt sta je dus voor een dichte deur. Outback is pas om 16.00 uur open en doet niet aan lunches. Da's nou jammer en we gaan eens kijken wat het dan gaat worden als we langs LongHorn Steakhouse rijden. Daar had Robert-Jan goede recensies over en dan kan ik toch nog steak eten. Dat wordt 'm!!

Sinds we bij de villa weg zijn gereden om 12.30 uur is de lucht grijs en heel bewolkt en onderweg zijn er al grote druppels gevallen. Deze druppeld worden steeds meer en als we bij LongHorn binnen stappen begint het echt te gieten. Mooi, dan lunchen wij mooi de bui en kunnen dan door naar Universal!

Wij krijgen een tafeltje achterin de zaak dat aan drie kanten is afgeschermd. We kunnen eigenlijk alleen opzij kijken en het voelt een beetje opgesloten. Het eten smaakt daarentegen echt super. Er is een aparte lunchkaart. Ik heb een 6 oz Renegade Top Sirloin, Michael de Grilled Chicken and Strawberry Salad en Steven de Baby Back Ribs. Voor Steven komen ze in de top 3 voor ribs. Hij geeft aan dat The Rainforest Cafe nog steeds bovenaan staat. Ik vind de steak echt heel mals en misschien is het wel beter dan Outback. Alleen jammer dat hier maar één side bij het eten is. Misschien heeft dat met de lunchkaart te maken. Als nagerecht nemen we een Keylime Pie om te delen. Ik vind 'm niet zo lekker als die van Toojay's en Michael offert zich op, haha.

Na de heerlijke lunch gaan we op weg naar Universal en onderweg bekijken we het weer. Overal is het nog steeds grijs en het regent ook nog steeds. Deze keer is het niet een buitje en we hebben eigenlijk niet zo'n zin om de rest van de middag in de regen te gaan lopen. Er komt overleg wat we zullen doen en gelukkig is er niemand die de regen wel wil trotseren. We gaan naar DisneyQuest. Daar hebben we geen last van het weer en Steven zal het geweldig vinden.

Bij Sand Lake Road verlaten we de I4 en keren om op weg naar Disney! Het parkeerterrein Westside is lang niet zo druk als Marketplace en we vinden een plekje in de eerste rij vlak bij DisneyQuest. Mooi. In de auto hebben we overwogen of we onze Disneykaartjes zullen upgraden. We hebben nu non expiring kaartjes voor zeven keer een park en kunnen daar zeven keer een fun visit aan vast plakken. Steven vindt echter het waterpark van Seaworld, Aquatica, leuker dan de Disney waterparken en we besluiten de kaartjes maar zo te laten en gewoon de toegangskaarten voor DisneyQuest te betalen.

Rond 14.30 uur lopen we daar binnen en Steven is echt helemaal enthousiast: EEN HELE GROTE ARCADE!!!!!! Wij beginnen op de derde verdiepingetage, waar je binnen komt. Er is bij Michael en Steven geen animo om ergens voor in de rij te gaan staan, dus worden het alleen maar games op apparaten. Ik heb niet een heel hoog spelletjes gehalte en doe alleen even mee bij Packman, de Typhoon rollercoaster en AirHockey. Van de derde verdieping dalen we eerst naar de tweede en dan naar de eerste verdieping af. Nog steeds is er geen animo voor lange rijen en dat scheelt veel tijd. Op de vierde verdieping heeft Steven helemaal zijn ding gevonden. Vooral het Packmanspel heeft hem in zijn macht. Het is ondertussen 16.30 uur en we zijn al twee uur onderweg. Michael haakt af en gaat lekker in het restaurant zitten. Ik ga niet lang daarna achter hem aan.

Tegen 18.30 uur ga ik Steven wat drinken brengen en aangeven dat we nog een uur blijven en dan gaan. Hij is net klaar met de vierde verdieping en gaat de vijfde nog even verkennen. Michael speelt al uren een spelletje op zijn telefoon en vermaakt zich prima. Er is hier geen WIFI en na twee uur mensen kijken begin ik me toch best wel te vervelen. Gelukkig komt Steven me om 19.30 uur net tegemoet als ik hem ga halen. Boven aan de trap hoor ik ineens "mama". Gelukkig, veel langer had ik het echt niet meer vol gehouden. Steven heeft het echt geweldig gevonden, die vijf uur gamen!!!!

We hebben geen zin meer om nog wat te ondernemen. Steven heeft vierkante oogjes en ik ben echt heel gaar. We gaan lekker terug naar de villa en gaan onderweg nog een "Baconator" (en een hamburger voor mij) halen bij Wendy's. Deze Baconator intrigeert Steven al twee weken in de reclame's op de tv en hij wil  hem graag proeven voor we naar huis gaan. Dit is een prima gelegenheid en we hebben niet heel veel honger. Michael neemt er lekker nog een grote aardbeienshake bij. Erg lekker, maar die van Dairy Queen was beter, vindt hij.

De baconator van Steven is al in de auto op en de burgers van ons blijven nog even liggen tot we rond 20.00 uur terug zijn. Ik heb begrepen dat de baconators prima gesmaakt hebben. Zoals bij alles ziet het eten op tv en in de menu's er anders uit dan wat je krijgt.

Donderdag 2 augustus 2012

Harry Potter?

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	Universal Islands of Adventure

Jippie vandaag is het echt gelukt en zijn we bij Harry Potter geweest.

Zoals gewoonlijk ben ik om 06.30 uur wakker. Blijkbaar blijft mijn interne klok hetzelfde ritme houden als thuis. Steven komt rond 07.30 uur uit bed. Michael maken we wakker.

Zo kunnen we om 09.00 uur naar Universal, waar we weer preferred parkeren bij Jurassic Park. We hebben gemerkt dat als je van deze kant (afslag 75A) Universal binnen komt het minder druk is en je gemakkelijker door kan rijden. We zien de andere ingang ook liggen en daar zijn de rijen veel drukker en moet je wachten. Wij rijden meteen door. Ook de loopgang is vanaf deze kant minder lang en dat is voor de terugweg altijd wel prettig.

Bij de ingang vragen we nog even wat een Expresscard kost. Hiermee mag je, bij de attracties die dat hebben, via de expresslane. Je kan hier niet meer zoals in Disney een fastpass halen per attractie, maar je koopt een kaart voor alle attracties. De kaarten varieren in prijs afhankelijk van de drukte. Hoe drukker, hoe duurder en vandaag mogen we $70,- per kaart afrekenen. Oeps, dat maal drie is wel heel veel geld. Wij gaan wel weer in de rij staan.

Eenmaal binnen in Islands of Adventure trekt Harry Potter toch wel erg en besluiten we hier meteen te gaan kijken. We lopen via Seuss Landing met The Cat in the Hat. Ik wordt altijd zo vrolijk in dit gebied.

Ook The Lost Continent laten we voor wat het is en wandelen zo The Wizarding World of Harry Potter binnen. Dit is ook niet te missen want het ziet hier al zwart van de mensen. Jemig wat is het druk. Overal staan rijen en mensen in dit dorp. Het is wel schitterend wat ze hier hebben neergezet. De huizen en winkels zijn allemaal zo herkenbaar uit de films.

We wandelen door de menigte heen naar het kasteel. Wow, als dat voor ons opdoemt is dat levensecht. Geweldig!! Je waant je zo in de film. Er zijn twee rijen en het is ons niet helemaal duidelijk welke rij we nu moeten nemen en of we onze rugzak in een kluisje moeten stoppen. De rij vinden we zelf uit, Harry Potter and the forbidden Journey, en dat van de rugzak vraag ik even. De rugzak kan mee en binnen zijn er kluisjes. We sluiten ons aan in de rij, die volgens het bord 75 minuten gaat duren. De andere attractie, Flight of the Hippogriff, staat al op 90 minuten.

Of we werkelijk 75 minuten in de rij hebben gestaan weten we niet. De rij schoof zo regelmatig door dat het niet heel lang lijkt. Alleen is het erg warm vandaag (35 graden en een hele hoge luchtvochtigheid) en zijn we erg blij met elke ventilator waar we langs schuiven. Eenmaal in het kasteel worden we echt bezig gehouden. Ook hier kunnen we zo de film in. De schilderijen met de pratende personen hangen er en we komen allerlei figuren uit Harry Potter tegen. En dan zijn we er al.

Ik prop mijn fototoestel in mijn zak (de rugzak is een kluisje ingegaan) zodat ik niets los meer bij me heb. Alle signalen hebben aangegeven dat je echt niets mee moet nemen. We hebben heel veel mensen gezien die de kluisjes hebben overgeslagen en met rugzakken verder liepen. Geen idee wat er dan met je bagage gedaan wordt.

We nemen plaats in een rijtje van vier hangende stoelen en worden vastgezet en dan gaan we zijlings op weg. Het is inderdaad een soort Soarin', maar dan veel
heftiger. We vliegen werkelijk door de film van Harry Potter waar film en echt decor worden afgewisseld. Onze stoelen gaan alle kanten op en je hangt regelmatig zo goed als op je kop. Gelukkig heeft Steven zijn Crocs in zijn hand. Hij was ze anders ongetwijfeld kwijt geweest. Ik hoor wat rinkelen en moet lachend constateren dat al het kleingeld uit mijn zak is gerold. Zo ver hangen we op onze kop. Gelukkig zitten de andere spullen nog in mijn zakken.

Het is een schitterend verhaal en we zouden er zo nogmaals voor in de rij gaan staan. Zeker een aanrader!!! Ik probeer het kleingeld uit de stoel te vissen als we uitstappen, maar de stoelen draaien door en ik laat het laatste liggen.We hebben alle drie zo erg genoten en aan Steven is dat altijd te merken aan de stroom woorden die na iets leuks langs komt.

We halen de rugzak weer op en verlaten het winkeltje waar je in uit komt. Er staan zoveel mensen binnen. Buiten staan er echter nog meer. Dit is duidelijk de topattractie van het jaar!

Michael gaat in de rij staan voor Butterbeer. We kunnen hier niet weg zonder dat te proberen. De rij is best lang en na zo'n 20 minuten is hij aan de beurt: Gewoon butterbeer of iced. Dat wordt dus een butterbeer slushy. Eerst gaat de slush in de beker en dan gaat de room erop. Het smaakt wat naar caramel en is best aardig. Als slush is ie denk ik wel lekkerder dan gewoon.

Met de butterbeers lopen we de winkel binnen en schuiven samen met de anderen door de winkel. Het is echt zo druk dat je achter elkaar aan schuifelt. Met mijn lengte is dat niet echt genieten en ik ben blij dat ik buiten weer wat lucht krijg. Ook de winkel is schitterend en echt helemaal af. Er is zelf een "verdieping" met boeken zoals in de films. Er is hier echt over nagedacht.

Via de achterkant van het restaurant hebben we een geweldig uitzicht op het kasteel. Na wat foto's maken gaan we kijken wat het restaurant te bieden heeft en besluiten lekker door te lopen naar Jurassic Parc.

Daar sluiten we in de rij aan voor Jurassic Parc River Adventures. Welliswaar een rij van 60 minuten, maar ook hier loopt het lekker door en zijn we met een half uur bij de boten. We zitten op de laatste rij en varen het gebied van Jurassic Parc in. Hier komen we allerlei soorten dinosaurussen tegen. Als we in het gebied van de raptors komen zien we de struiken bewegen en horen we enge geluiden. Overal zijn raptors en ineens komt er een grote doos naar beneden die net boven onze hoofden blijft hangen. De buurvrouw van Steven gilt het uit. Dan doemt er voor ons ineens een hele grote T-rex op, waar we op af varen en net voor we hem bereiken........maken we met de boot een snoekduik naar beneden en dalen met een rotvaart. Aan het einde komen we met een grote plons weer in rustiger water. Die plons gaat over de hele boot heen en iedereen krijgt aardig wat mee van deze golf. Hard lachend stappen we druipend uit de boot.

Natuurlijk moeten Michael en Steven deze plons even beter bestuderen en lopen we naar de splash zone. Ze zoeken een plekje waar je net niet te nat wordt en ik iets verder naar achteren. Het gaat goed totdat er een goed gevulde boot naar beneden komt en de golf iets groter is en over iedereen heen gaat die in de buurt van de Splash Zone staat. Steven druipt en er is weinig nog wat droog is. Michael heeft iets minder water gevangen, maar doet ook aardig mee. Hahaha. Tijd om wat te eten en op te drogen.

Met uitzicht op de splash zone eten we een salade, een wrap en ribjes en lachen om iedereen die denkt niet heel nat te worden en het toch wordt.

Nu ze toch nat zijn gaan we maar meteen door naar de ride van Popeye. Daar wordt je ook heel nat. Onderweg komen we echter nog Dudley Do-Right's Ripsaw Falls tegen waar je in een boomstam naar beneden het water in glijdt. Het ziet er aardig indrukwekkend en vooral nat uit. Er is een wachttijd van 90 minuten en dat vindt Steven toch echt te lang. Michael besluit alleen te gaan via de single riders lane.

Steven en ik positioneren ons op de brug. Ik met fototoestel in de hand om al deze natheid op de foto te zetten en Steven aan de andere kant van de brug met alle kwartjes die ik heb. Daar staan de apparaten om de mensen in de boomstammen nogmaals nat te spuiten en dat zorgt voor erg veel lol.

Het duurt toch nog een half uur voordat we Michael ineens langs zien schieten en ik heb hem nog net op de foto. Achteraf was het natgehalte niet echt heel erg. Hij was natuurlijk al nat.

Popeye it is! Dit is een wildwaterbaan. Ook hier staan 75 minuten op de teller. We hebben nu gezien dat het meestal wel meevalt en Michael en Steven gaan in de rij staan. Ik heb echt een hekel aan al die hele natte rides waar ik nog twee uur met een natte onderbroek blijf lopen en blijf toch echt aan de kant. Ik maak de foto's wel.

Na 40 minuten wordt deze ride ineens stil gelegd en moet iedereen weer uit de boten. Er wordt gerend door het personeel en het lijkt alsof er iets ernstigs aan de hand is. Ik kan op de kant er natuurlijk niets van verstaan en zie wat mensen terug komen, maar geen Michael en Steven. Zeker 10 minuten later zie ik ineens een oranje shirt. Er waren technische problemen........oohh!

Via Toon Lagoon, waar het zelfs te druk is om onder de tekstballonnen een foto te maken, lopen we naar Spiderman, een 3D film. Ook hier is de wachttijd 75 minuten en dat gaan we echt niet doen, vindt Steven. Ach, we doen 'm morgen wel.

De Hulk achtbaan heeft maar 10 minuten wachttijd en op een bankje zien Steven en ik Michael langs komen. Deze achtbaan gaat echt zo hard dat een foto onmogelijk is. Ondertussen gaat Steven zelf een Churro en een slush kopen en is helemaal trots dat hij dat zelf heeft gedaan. Het is de eerste keer, sinds we hier op vakantie gaan, dat hij het engels kan verstaan en het zelf ook kan uitspreken.

Als Michael uit de achtbaan komt geeft hij aan dat de achtbaan zoveel bochten heeft dat je snel niet meer weet waar je bent. Natuurlijk geeft Steven trots aan zelf wat gehaald te hebben.

Het is half drie en warm. We gaan nog even kijken bij de Cat in the Hat en daar is de wachttijd en half uur. Michael zoekt een plekje in de schaduw en Steven en ik gaan naar binnen. Het is te lang geleden om nog iets hiervan te herinneren voor Steven en ik meld dat het lijkt op Winnie the Pooh. Daar stelt Steven zich maar op in. Dit is echter veeeeeel leuker. Dit karretje spint ook nog regelmatig en het maakt het nog veel actiever. Ja, hij is blij dat we dit nog hebben gedaan.

Dan gaan we toch echt terug. Het is lang genoeg geweest. Via Publix gaan we lekker relaxen in de villa.

Vrijdag 3 augustus 2012

We hebben de smaak te pakken!

	Plaats / Route	Orlando
	Activiteiten	Islands of Adventure

Gisteravond was ik erg moe en ben om 22.30 uur naar bed gegaan. Ik werd om 23.30 uur weer wakker door het harde gerommel buiten. Onweer! Dan denk ik altijd meteen aan de computers, want hier wil de bliksem nog wel eens inslaan en ik zou graag mijn laptop aan de praat willen houden. Als ik de stekker eruit trek hoor ik het onweer al weer wat verder op. Ok, geen probleem dus en de stekker gaat er weer in. Er volgt wel een hele fikse regenbui. Snel lees ik nog even de blog van Robert-Jan, die er net op staat, en duik dan weer mijn bed in. Ik ben vaak wakker en ook Michael en Steven hebben een slechte nacht. We gaan dus laat starten vandaag.

Steven is al meedere keren van kamer gewisseld de afgelopen twee dagen. Hij heeft zijn domein boven toch maar opgegeven. Dit huis heeft vele geluiden en boven hoor je ze het meest. Dat maakte hem al dagen bang en eergisteren heeft hij de kamer toch maar opgegeven en is beneden komen slapen. Kamers zat. De kamer die hij gekozen had ligt naast de airco en dat bleek ook geen goed plan. Dus Vannacht maar weer eens een andere kamer geprobeerd en deze is helemaal prima.

We doen lekker rustig aan vanochtend en starten vanmiddag met een heerlijke lunch bij Longhorn Steakhouse. Dat is eergisteren heel goed bevallen en gaan we nog eens proberen. we starten dit keer met een voorgerecht, dat Steven de vorige keer gezien heeft, wedges met bacon. Een prima start.

Als hoofdgerecht neemt Steven natuurlijk Steven weer de Baby Ribs, ik probeer dit keer een andere steak: Flo's Filet (7 oz) en Michael denkt ook een steak te nemen en krijgt een half-pound steak burger met bacon en cheddar. Alles smaakt echt heerlijk en ook deze steak is zo mals dat je er zo doorheen snijd. Super! We zitten nu ook beter. Halverwege het restaurant met genoeg uitzicht. Aan een nagerecht komen we zoals gewoonlijk niet toe. Altijd worden de nagerechten besproken voor we iets te eten hebben en kan er niets meer bij als ze aan de beurt zijn. Geeft niets, misschien een volgende keer.

De hele dag is het mooi weer geweest en als we weer naar buiten lopen begint het te regenen en ook richting Universal zijn donkere wolken. We gaan het toch proberen.

Bij Universal parkeren we nu bij King Kong en we wandelen naar Islands of Adventure. Nog steeds is het dreigend en af en toe druppelt het wat, maar van echte regen kan je nog niet spreken. Bij de ingang vermaken we ons even in de Gringe kerstwinkel. Leuk al die Gringe spullen en we vinden een kertbal in de vorm van een honkbal. Er gaat niets mee naar huis hoor, maar kijken is net zo leuk.

De afspraak is om het park nu linksom te doen en we staan voor het bord met de wachttijden. Forbidden Journey van Harry potter geeft 45 minuten.......dat is natuurlijk heel erg aantrekkelijk en Spiderman staat op 105 minuten. We gaan toch maar weer voor Potter, rechtsom dus.

Helaas is de werkelijke wachttijd toch 75 minuten en we laten Harry Potter dan maar even voor wat het is. We twijfelen nog even of we de achtbaan ertegenover nog willen doen en laten ook deze aan ons voorbij gaan vanwege een nog langere wachttijd.

Op weg naar Jurrasic Park horen we omroepen dat deze ride temporarily closed is. Misschien door het weer en het kan kort of lang duren. Dat gaan we niet afwachten en lopen door. Ondertussen hebben we het halve park al doorlopen en als we bij Toontown aankomen heeft Michael het moeilijk.
Ondanks de dreigende regen is het erg warm en hij voelt zich niet helemaal lekker. Hij gaat lekker even binnen zitten om af te koelen.

Steven en ik gaan de kwartjes opmaken. Steven gaat de mensen in de Popeye wildwaterbaan nat spuiten. De spuiten staan op een bruggetje vlak bij de start. Daar gaan de boten even in de versnelling en je ziet aan alle gezichten dat de mensen blij zijn dat ze niet nat zijn geworden en dan.......krijgen ze een volle straal water over zich heen. Wij en alle mensen op de brug gieren het uit van het lachen. Wat een geweldige gezichten levert dit op. En Steven is echt heel goed in timing. Door Steven gaan ook andere mensen meedoen en dat levert meerdere stralen per boot op. Geweldig!! Wij genieten!

De kwartjes gaan dan ook snel op en we voegen ons weer bij Michael, die iets bij aan het komen is. Hij wil graag nog wat blijven zitten en Steven maakt hier handig gebruik van. Hij gaat zijn favoriete dippin dots ijsje rainbow halen. Weer zelf! Dit waterijs koelt ons lekker af en ook ik hap wat mee. Michael heeft een slush.

Als alles op is gaan we op weg naar de wildwaterbaan. We hebben al gezien dat de wachttijd nu maar 25 minuten is. Michael probeert nog om mij mee te krijgen in een regencapeje. In mijn herinnering was ik de vorige keer helemaal doorweekt en ook een cape krijgt mij niet mee. Dus gaan Michael en Steven met z'n tweeën en na een kwartiertje zie ik ze al in de boot stappen. Ze dragen oranje en lime en zijn heel gemakkelijk te herkennen. Ik maak wat foto's als ze weggaan en loop naar een volgende brug waar ze net onder een grote straal water door gaan. Dan wacht ik bij de uitgang.

Het bord aan de ingang is echt heel waar. Het zegt: "Warning, you wil get wet, possibly soaked!". Er is echt geen beter woord voor te verzinnen, helemaal doorweekt. Druipend lopen ze op me af. Het was erg leuk en je word heel nat van al het water dat van boven komt. Ik wist het al, want iedereen komt hier zo naar buiten. Het is echt een super gezicht van al die mensen die druipend langskomen. Sommigen lachend en sommigen ook redelijk verdwaasd. Het is door de dreigende regen gaan waaien en voor mij erg aangenaam. Voor hele natte mensen is het best wel koud. Michael besluit dat één keer wel genoeg is en Steven gaat dan maar alleen. De wachttijd is nu maar 15 minuten en we zien hem snel onder ons door varen. Deze keer is hij minder nat geworden en hij gaat nog een laatste poging wagen. En dat lukt!! Hij heeft nu de status twee maal doorweekt.

Dan is het genoeg gewildwaterbaand en we gaan verder naar Spiderman. Steven klotst werkelijk in zijn crocs, haha. Ze piepen en kraken. Zijn kleding plakt aan zijn lichaam en zijn onderbroek is vast nog wel twee uur nat.

Bij Spiderman staat een rij van 60 minuten, dat wordt dus even wachten. Ach, dan hebben Michael en Steven even de tijd om te drogen. Spiderman is een 3D ride in karretjes. Je schiet door het verhaal van Spiderman en komt al zijn vijanden tegen. Ook een top attractie en we genieten.

Tot Stevens plezier mag hij nog heel even in de arcade spelen naast Spiderman. We doen allemaal wat kleins en van de gewonnen bonnetjes (195) mag Steven wat uitzoeken. Natuurlijk is het allemaal troep en gelukkig kiest Steven iets van snoep. Een wonkabar. Het is een staaf kleine gekleurde balletjes die zoet smaakt. Ik heb nog nooit zoiets gezien.

Michael wil wel eens een cinnamon roll proeven van Cinnabon. Ze staan erom bekend dat ze erg lekker zijn. We nemen er één voor ons drieen. Ik kom nooit verder dan 3 happen van deze zoete rol. Alle toetjes hebben hier een heel hoog zoet en machtig gehalte. Deze roll is wel warm. Steven haakt na één hapje af en ik na mijn gebruikelijke drie. Hij is lekker warm, maar ik proef niet veel verchil met die van Walmart. Dat zal wel aan mij liggen.

Nadat we nog een chocolate chip koekje (zeg maar koek) voor Steven kopen, gaan we terug naar de villa. Het is 18.00 uur en het is genoeg voor vandaag. We hebben zeker weer plezier gehad.

Voor Steven en Michael is het ook wel lekker dat ze hun natte kleren uit mogen trekken.

Zaterdag 4 augustus 2012

Kitty, kitty...

	Plaats / Route	New Port Richey
	Activiteiten	Lunch met Darlene

Vandaag hebben we een lunchafspraak met Darlene in New Port Richey. Dit is twee uur rijden en we willen graag nog even shoppen in de outlets daar, dus we gaan vroeg starten.

Zondag 5 augustus 2012

Bijna niets

	Plaats / Route	Kissimmee
	Activiteiten	weinig, rustdag

Het gaat weer goed met Steven. Hij is lekker op tijd naar bed gegaan en is vanochtend rustig opgestaan.

We doen het toch lekker rustig aan vandaag. Ik pak alvast de koffers in om te zien hoe we uit gaan komen en of we een extra tas nodig hebben. We hebben het heel goed gedaan deze vakantie. Mijn papier zit in de laptoptas, dat zal ook wel schelen. Verder zijn de koffers vooralsnog 45, 35 en 35 pounds. Er zit nog niet alles in, maar ik  heb goede hoop dat we niet over de 50 pounds heen gaan!

Steven kijkt filmpjes op de laptop, Michael wisselt zijn laptop af met zijn telefoon en ik kijk een film op tv en haak verder aan mijn kikker. Ik ben deze vakantie niet heel ver gekomen, ik ben halverwege. Ik heb er niet zo'n zin in en heb wel alle tijdschriften gelezen. Dat scheelt ook bagage, want die gaan hier lekker allemaal weg. Er is niet veel animo om vandaag wat te gaan doen.

We doen nog even een laatste wasje en ik heb net even gekeken naar wat er nog in de ijskast staat en er hoeft niet veel weg.

Het wordt vandaag ook een behoorlijk late lunch. We hebben Steven beloofd om naar Golden Corral te gaan. Hier zijn we zo vaak voorbij gereden, dat Steven er nu wel een keer heen wil. Iets over tweeen maken we een start om te gaan lunchen. Daarna gaan we nog even shoppen. Michael heeft zijn trui bij Alamo laten liggen in Miami en het is wel lekker om iets met lange mouwen te hebben in het vliegtuig. Natuurlijk gaan we nog bij de gevonden voorwerpen kijken.

We nemen de Golden Corral op Vinestreet, vlakbij de Premium Outlets. Het is zondag en het is bewolkt dus gaat iedereen shoppen. Zeker, omdat het dit weekend taxfree shoppen is. We staan dus al ver voor de afslag vast en nemen stiekem de linkerbaan om er daarna weer tussen de sneeken. Wij hoeven gelukkig niet lang in de rij en kunnen meteen links af. Ik ben blij dat ik niet tussen dat winkelend publiek zit dat eerst lang in de file staat, dan eindeloos moet rond rijden voor een parkeerplek en dan massaal gaat winkelen.

We weten dat Golden Corral een buffet heeft. Als we binnen komen is het al anders dan we gewend zijn bij Ponderosa of Sizzler. Je bestelt je drinken en betaalt de prijs voor de lunch (Steven wordt meteen ingeschaald als 10, zonder iets te vragen en betaalt minder. Voor ons prima, maar laat het hem niet horen. Hij is al 12! en voelt zich dan erg ondergewaardeerd). Je kan zelf een tafel kiezen en naar het buffet gaan. Het is werkelijk een vreetschuur.

Er is een warm buffet, een saladebuffet en een dessertbuffet en natuurlijk is het all you can eat en dat doen de Amerikanen ook. Ik houd het vandaag bij rijst, wat frieten, stukje steak en wat groente (bloemkool en spruiten). Steven eet pizza, komkommer, wat varkensvlees en een loempia en Michael heeft de racks gevonden. Het eten is niet slecht en Steven geniet. Hij heeft ons al zeker drie keer verteld dat hij een hele goede keuze heeft gemaakt en is hier heel erg trots op. Leuk! Voor een lunch is dit prima.

Natuurlijk proberen we daarna nog even het dessertbuffet. Steven heeft allang gezien dat er een chocoladefontein is en dat is helemaal gaaf! Hij maakt prikkertjes met marshmallows en pikkers met aardbeien om onder de fontein te houden. Helemaal leuk! Ik probeer ook een aardbei met chocolade en een stukje chocoladetaart en worteltaart. Dit is de kans om het eens te proberen en als het niet lekker is om het te laten staan. Michael heeft de gummieberen gevonden. Natuurlijk gaat Steven ook nog even voor het ijs.

De taart smaakt prima en dat voor iemand die geen toetjesmens is (ondanks de naam).

Het is 15.30 uur als we weer naar buiten gaan en er staat een inmense lange rij bij de kassa nu. Poeh, waren wij net op tijd. Het is ondertussen ook gaan regenen en we vragen ons af of we nog wel gaan shoppen.

We stoppen bij de Lake Buena Vista Outlets aan de 535 bij Tommy Hilfiger en Michael vindt een trui. Het is natuurlijk ook taxfree en er zijn rekken met 70% korting. Dus ook nog even verder neuzen en er gaat ook nog een shirt en een bermuda voor Michael en een shirtje voor mij mee.

Als Michael nog even bij Nike gaat kijken gaan Steven en ik in de auto zitten. Voor Steven is voor deze vakantie wel helemaal klaar met shoppen. Hij wil ook niet kijken bij Tommy kids.

Tijdens het eten hebben we besloten dat we toch morgen naar Miami zullen rijden. We hebben een vlucht om 13.40 uur op dinsdag en als we vanuit Orlando naar Miami gaan rijden moeten we zeker om 05.00 uur opstaan. Aangezien er geen dagvulling meer voor morgen is en we geen intensieve dingen meer willen doen gaan we op ons gemak richting Miami.

Terug in de villa probeert Michael via Priceline een hotel te krijgen en wint voor $76,- het 4* Sonesta Bayfront Hotel in Coconut Grove. Dat is weer geregeld.

Hij print nog wat bonnen van de Sports Authority (daar zouden we eigenlijk naartoe gaan) en gaat om 18.00 uur nog even alleen op pad. Michael houdt heel erg van shoppen en wij zitten eigenlijk altijd in de weg omdat we het veel minder lang vol houden.

Steven speelt zijn nieuwe spel op zijn 3DS en ik begin aan het verslag.Nu we definitief weg gaan morgen kunnen  de koffers ook verder worden ingepakt en ik zoek langzaam alles bij elkaar. De koffers gaan nu toch wel tegen de 50 aan lopen. Ik zie morgen wel wat er uit gaat komen.

Maandag 6 augustus 2012

We zakken langzaam af naar Miami

	Plaats / Route	Kissimmee - Miami (Coconut grove)
	Activiteiten	onderweg naar Miami, kijken voor tablet

Zoals gewoonlijk ben ik vanochtend weer vroeg wakker en check mijn mail en de reacties op de website. Als Steven wakker wordt wil hij graag even achter de laptop en maak ik boterhammetjes.

Als ook Michael wakker is ga ik verder met inpakken en alles wat er nog in de koffers moet is toch meer dan in eerste instantie leek. Het hangt er weer om......en als het goed is zijn alle koffers onder de 50 pond. We gaan het zien morgen.

We nemen allemaal snel een douche en dan moeten alle bedden afgehaald worden, zet ik de afwasmachine aan en haal de ijskast leeg. We hebben niet veel meer gekocht, maar er gaan toch nog wat ijsjes, wat rauwkost etc weg. Alle frisdrank nemen we mee. Ik heb alles overgegoten in kleine flesjes waar water ingezeten heeft en die gaan in de koelbox. Michael zet de vuilnis buiten en loopt het huis nog een keer na.

Als laatste zet ik de koffers en handbagage in de auto en zet Michael het alarm weer aan en we kunnen gaan. Om 11.15 uur rijden we de oprit af op weg naar Miami.

We gaan lekker via de Turnpike, dat rijdt lekker door. We moeten wel een beetje opletten, want vorig jaar hebben we de verkeerde baan genomen en reden we North in plaats van South. Nu letten we goed op dat we de rechterbaan nemen die naar South gaat en niet de drie linkerbanen die allemaal naar North gaan. Is de rechtbaan afgezet.......hebben wij weer!

Nu moeten we wel North nemen, want omkeren is geen optie. Als we doorrijden zien we dat alle auto's hier van de Turnpike af moeten. Er staat politie met knipperende lichten (dat is hier in Florida niet ongewoon). Er zal wel wat gebeurd zijn en dan worden gelijk alle banen afgezet.

Nu rijden we dus naar het noorden en bedenken hoe we het beste kunnen rijden. Onze navigatie zal nu echt zijn best gaan doen om ons toch over de Turnpike te laten rijden en om te draaien. We besluiten dan om via de 528 richting het oosten te rijden tot aan de Interstate 95 en dan via de I95 nar het zuiden te rijden.

De navigatie doet echt heel lang zijn best om ons van de 528 af te krijgen, maar na de laatste mogelijkheid om de Turnpike op te rijden laat hij heel netjes de weg zien via de I95. We zijn heel blij dat dit vandaag gebeurt en dat we dit niet morgen zouden hebben als we dan zouden gaan en de tijd zou dringen. Nu hebben we alle tijd en maakt het ons niets uit.

Als we de I95 opgedraaid zijn stoppen we bij Subway om te lunchen. Aangezien binnen geen plek is gaan we lekker buiten zitten. Het weer is prima en we genieten van de buitenlucht. Michael maakt nog wat foto's van deze auto. Hij zou er wel aan kunnen wennen en een maatje groter ook nog wel.

Na deze stop rijden we in één keer door naar Miami via de I95. We gaan toch eerst nog maar een kijkje nemen bij Staples in Coral Gables of ze de Google Nexus 7 nog hebben. Dank je Rosa, voor de tip!! In de winkel staat hij niet en Michael gaat het toch maar vragen. Drie dagen geleden hadden ze er nog een heleboel, maar helaas, alles is uitverkocht. Jammer! Als we al bijna buiten zijn worden we weer naar binnen geroepen. Er blijkt er toch nog ééntje te zijn. De laatste!!! Michael is helemaal gelukkig!

Nu is het zaak om snel naar het hotel te gaan om de tablet op te laden. In de auto kijkt Michael nog even na of alles in de doos zit en ja, we kunnen verder.

We rijden door Coral Gables naar Coconut Grove en de buurt is niet heel prettig. Hier hebben de huizen traliehekken voor de ramen. Dat kan ik me nog herinneren van ons allereerste bezoek hier in Miami. Uiteindelijk zie je de huizen wat groter worden en worden de tralies minder. We zitten wel weer in de spits en het kost wat meer tijd om de 6 miles naar het hotel te rijden.

Als we aankomen bij het Sonesta Bayfrront Hotel laten we de auto valet parkeren en de bagage naar boven brengen. Ondertussen gaan we inchecken en natuurlijk heeft Michael weer gemeldt dat we 25 jaar getrouwd zijn. Dat zijn we helemaal niet. We zijn in juni 1996 getrouwd toen we 12,5 jaar bij elkaar waren, wat betekent dat we nu 16 jaar getrouwd zijn. Natuurlijk levert het weer wat op. We weten niet of we  een grotere kamer krijgen, maar we krijgen wel champagne met verse aarbeien en chocolaatjes voor onze anniverserie. Jammer dat we beiden niet drinken. Michael probeert één slokje.

De kamer is echt prima. Twee heerlijke queenbedden, een keukentje en heel veel ruimte. Vanaf ons balkon op de veertiende verdieping hebben we geweldig uitzicht op de haven en in de verte de wolkenkrabbers in downtown Miami.

Michael en Steven gaan meteen op ondezoek uit. Ze willen even zwembad op de 8e verdieping bekijken en na vijf minuten krijg ik een telefoontje dat ze beneden op de 8e staan en of ik even wil zwaaien vanaf het balkon. Wij kijken niet uit op het zwembad, maar op de tuin die ook op de 8e is. Na het zwaaien gaan ze verder op onderzoek uit.

Het is 17.30 uur en Steven wil heel graag wat eten. Dus gaan we niet zwemmen, maar eens kijken naar een leuk restaurantje in de buurt. We moeten vlak bij Cocowalk zijn en volgens internet moet het daar erg gezellig zijn. Het is inderdaad 5 minuten lopen en na de omgeving wat gecheckt te hebben kiezen we voor een terrasje bij een Italiaans restaurant. Een gezellige omgeving en Stevens heeft een plekje uitgezocht waar hij de olympische spelen kan kijken op een tv achter de bar. Op aanraden van de ober bestellen Michael en ik een mixed grill en Steven neemt een hawaii pizza. De mixed grill is super en we genieten. Als ze dan ook nog echte koffie hebben en Michael een dubbele expresso kan bestellen is de avond helemaal goed. Tot we de rekening krijgen........we hebben niet gevraagd naar de prijs van de mixed grill en die blijkt $36,- p.p te zijn. Op de bon is de tip al meegerekend en kunnen we $125,- afrekenen. Dat is even slikken. Ach, we hebben een lekkere avond gehad en heerlijk gegeten. Dit betaal je dus om te eten op een bekende plek.

Steven neemt nog een lekker citroenijsje na bij een Italiaans tentje tegenover het restaurant en dan we wandelen we naar de haven. Er liggen heel veel boten, hele oude en nieuwere. De echte grote jachten komen we pas tegen aan de andere kant van de haven en daar hebben we gelijk een heel mooi uitzicht over Miami.

Michael en Steven wil wel graag nog zwemmen en het zwembad is open van dawn till dusk. Ondertussen is het 20.00 uur geweest en moeten we wat op gaan schieten. We wandelen langs de weg terug naar het hotel. Onderweg komen we een openlucht fitnesscentrum tegen. Wat een uitvinding en het wordt zeker gebruikt. Voor ons even niet. De druppeltjes lopen momenteel al alle kanten op.

Voor we gingen eten hebben we de kaartjes voor de kamer geruild. Eén van de twee sleutels werkte maar. Nu werkt er geen één meer en Michael belt op de gang met de receptie om maintenance te sturen. Na een minuut of acht komt er een meneer om de sleutels te herprogrammeren. Het lukt niet! Daar kunnen Michael en Steven niet op wachten en die verdwijnen naar het zwembad. De meneer van maintenance gaat de kaartjes beneden nog een keer laten programmeren.

Als hij na een paar minuten weer bij de kamer is doet één kaartje het 'soms' en de andere blijft het vertikken. Ach, we hebben ze alleen nog morgenvroeg nodig en ik vind het goed. Hij is blij dat ik zo reageer. De meeste mensen reageren heel boos.

Als Michael en Steven terugkomen moeten ze met de trap van de 8e naar de 14e. De lift werkt hier alleen maar als je je met je kaartje aanmeldt. Tja.......dat hebben ze niet.

Het zwembad was wel helemaal goed en heerlijk warm en beide mannen hebben zich erg vermaakt.

het is ondertussen 21.00 uur en we doen lekker rustig aan voor we morgen naar huis vliegen. Natuurlijk wordt er nog even gespeeld met het nieuwe speeltje.

Dinsdag 7 augustus 2012

Terug naar huis

	Plaats / Route	Kissimmee - Miami >> JFK >> ...
	Activiteiten	Naar huis

We hebben prima geslapen in de lekkere bedden van dit hotel. Dat is wel even anders dan de bedden die we in het huis hadden. Natuurlijk ben ik weer vroeg wakker en lees mijn mail. Steven draait zich om 07.00 uur nog even om en om 07.30 uur is iedereen wakker. Lekker, want dan kan ik gaan douchen. Ook de douche is heerlijk!!  Deze heeft tenminste een beetje straal.  Ik moet toegeven dat ik ondertussen gewend ben aan die in de villa en ik niet meer beter wist.

Iets voor negenen zijn we allemaal gedouched en zit alles in de koffers. De twee grote koffers gaan  moeilijk dicht (drie paar schoenen voor Michael en één paar voor Steven neemt aardig wat ruimte in). en geven allebei 23 kilo aan. Oeps, dat wordt oppassen geblazen. De kleinere koffer zit wat onder de 23 kilo, maar daar kan echt niets meer bij. Meestal hebben we alleen problemen met het gewicht en zit de koffer niet vol. Dit is wel even wennen dat de koffer helemaal vol zit.

We laten de koffers voor wat ze zijn en gaan ontbijten. Lekker naast het zwembad in een verkoelend briesje met een geweldig uitzicht. Dat is nog eens een goede start van de dag. Helaas geen buffet, maar a la carte ontbijt. We besluiten één amerikaans ontbijt te nemen met scrambled eggs, bacon, aardappels, toast en grapefuit juice voor Michael. Daar delen we dan het ei van. Steven en ik nemen alleen wat sides: ik alleen toast (met jam) en Steven toast en bacon. Dit alles bij elkaar is echt meer dan genoeg voor ons drietjes.

Natuurlijk doet onze sleutel het weer niet als we weer boven komen. Ik ben al op weg naar de twee heren vande beveiliging die we tegen zijn gekomen om hulp te vragen als Michael ineens groen licht krijgt en we binnen kunnen. Handig al dit electronisch vernuft.

Als we om 9.30 uur weer op de kamer zijn belt Michael meteen de bagage en de valet parking. Bij onz hotel vorig jaar hebben we lang moeten wachten op de bagage hulp. Nu staat hij binnen vijf minuten voor de deur en ik ben echt nog bezig met de banden om de koffers doen. even de versnelling maar in. Alles loopt heel soepel. Benenden staat de auto al klaar en de bagage wordt er meteen ingezet en als we uitgecheckt zijn kunnen we zo weg rijden (na het geven van de tips).

Woensdag 8 augustus 2012

Thuis!

	Plaats / Route	... >> New York JFK >> Brussel - Gouda
	Activiteiten	Weer thuis

Om zeven uur later om 07.30 uur in Brussel weer te landen. Michael slaapt nog enigszins, maar voor Steven en voor mij is het niet weg gelegd.

Nu zitten we op rij 12 en zijn bijna als eersten het vliegtuig uit. Oh, hier hou ik erg van. Ik wordt altijd wat claustofobisch in het vliegtuig. We lopen door de douane, waar net een nieuw loket wordt geopend, naar de bagagebanden. Ook daar rollen onze koffers als eerste van de band af.

Nu door naar de Q-parking. De handbagage wordt drie keer doorzocht naar het bonnetje voor het carhotel, maar het zit er echt niet in. Op de begane grond staat wel al het busje te wachten om ons naar het carhotel te brengen en we stappen in met onze bagage. Met nog wat mensen zijn we 10 minuten later op plek van bestemming en zien we onze auto al staan. Michael gaat naar binnen om de sleutel te halen en ik blijf bij de bagage. Een daar sta je dan in de regen en 13 graden. Gelukkig voelt het niet koud.

Om 10.00 uur zijn we thuis in Gouda en worden we begroet door onze twee katten.

We hebben echt een heerlijke vakantie gehad en de herinnering hieraan wordt nog voortgezet in een fotoboek en scrapbladzijdes. Heerlijk, ook nog napret!

De koffers worden uitgeruimd en we moeten boodschappen gedaan worden. Het meeste is in Amerika gewassen, dus daar valt het wel mee.

Steven besluit bij vriendje Thijs te gaan spelen om wakker te blijven. Chantal krijgt bezoek van Yvonne en Michael neemt een flesje voor 5 uur energie uit Amerika. We gaan zien wat de jetlag ons gaat brengen. Steven is om 19.15 uur in een diepe slaap.

Epiloog

Epiloog

	Plaats / Route	Weer thuis
	Activiteiten	overwegingen

... nog even geduld ...!